این مقاله تأثیرات کیفیت هیئت مدیره در رابطه بین ورشکستگی شرکتی و اثربخشی کمیته ارتقاء را بررسی می‌کند. ما استدلال می‌کنیم که نسبتی از مدیران خارجی مسلماً حد کنترل و منابع هیئت مدیره را به دست می‌گیرند. بر اساس مجموعه داده‌ها از ۱۸۳۵ مشاهده سال-شرکت برای ۹۸ شرکت‌ غیر مالی ورشکسته و ۲۹۶ شرکت غیر ورشکسته در بورس انگلیس بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۱۱ و با استفاده از نظریه‌های عاملیت و وابستگی منابع، ما درمی‌یابیم که اثربخشی کمیته ارتقاء تأثیر منفی در ورشکستگی شرکتی دارد و اینکه کیفیت هیئت مدیره اثرات منفی را کاهش می‌دهد. نتایج از این مفهوم حمایت می‌کنند که شرکت‌ها از کیفیت هئیت مدیره از لحاظ توانایی مدیران خارجی برای نظارت به CEO از طرف سهامداران بهره‌مند می‌شوند و همچنین راهنمایی، مشورت و مشرعیت برای شرکت فراهم می‌کنند. این مطالعه تحقیقات حاضر درباره ورشکستگی شرکتی را با فراهم کردن شواهد درباره تأثیر کفیت هیئت مدیره و اثربخشی کمیته ارتقاء در ورشکستگی شرکت‌ها در انگلیس توسعه می‌دهد.

۱.مقدمه

این مطالعه برانگیخته از طرح‌هایی برای تقویت اثربخشی هیئت مدیره‌های شرکتی و کمیته‌های آن‌هاست. برای مثال، Cadbury (1992) می‌گوید شرکت‌های سهامی باید سیستم مناسب، قوی و شفافی برای نامزد‌های جدید هیئت مدیره داشته باشند. Cadbury (1992) همچنین توصیه می‌کند که اکثریت اعضای کمیته ارتقاء باید مدیران غیر اجرایی باشند. Higgs (2003) توصیه Cadbury (1992) از کمیته ارتقاء را تأیید می‌کند که به نقش و مسئولیت‌های اصلی آن تأکید می‌کند. قسمت جدایی ناپذیر اصلاحات کمیته ارتقاء آن است که این کمیته توانایی هیئت مدیره برای تخلیه مؤثر توابع نظارتی و منابع آن‌ها را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب رابطه منفی بین کیفیت هیئت مدیره و ورشکستگی شرکتی را کاهش می‌دهد.

محققان از دیدگاه‌های عاملیت، شبکه اجتماعی، نظارت، نهادی و وابسته به منابع برای درک ویژگی‌های هیئت مدیره شرکتی و عملکرد مالی شرکتی استفاده می‌کنند. ولی، اطلاعات کمی درباره اثرات کیفیت هیئت مدیره و کمیته ارتقاء در ورشکستگی شرکتی علیرغم مجموعه‌های ترکیب هیئت مدیره و راهنمای کمیته ارتقاء در منابع انگلیسی-آمریکایی وجود دارد. این مطالعه در این حوزه از تحقیقات نقش دارد. با استفاده از مجموعه داده‌ها از ۱۸۳۵ مشاهده سال شرکت برای ۳۶۷ شرکت غیر مالی سهامی در انگلیس که شامل ۹۸ شرکت ورشکسته و ۲۶۹ شرکت غیر ورشکسته از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ است، این مطالعه اثرات کیفیت هیئت مدیره در رابطه بین اثربخشی کمیته ارتقاء و ورشکستگی شرکتی را بررسی می‌کند.

ما از نسبت مدیران خارجی به عنوان شاخصی برای کیفیت هئیت مدیره استفاده می‌کنیم. نسبت مدیران خارجی (یعنی نسبت مدیران خرجی به اندازه هئیت مدیره) درجه کنترل CEO روی هیئت مدیره و برعکس را منعکس می‌کند. به علاوه، Pfeffer و Salancik (1978) اظهار می‌کنند نسبت مدیران خارجی خصوصیات محیط شرکت را منعکس می‌کند که توانایی شرکت برای دسترسی به منابع لازم برای کنترل عدم قطعیت را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب مانع ورشکستگی شرکتی می‌شود. ما استدلال می‌کنیم که اثرات اثربخشی کمیته ارتقاء و ورشکستگی شرکتی تحت تأثیر کیفیت هیئت مدیره خواهد بود. به علاوه، ما ادعا می‌کنیم که اگرچه اثربخشی کمیته ارتقفاء شرط لازمی برای پیشگیری از ورشکستگی شرکتی است ولی، اثربخشی کمیته ارتقاء برای پیشگیری از ورشکستگی شرکتی کافی نیست – ما همچنین به در نظر گرفتن تعداد مدیران خارجی در هیئت مدیره برای تخلیه توابع آن‌ها نیاز داریم زیرا، توانایی آن‌ها برای کنترل طرح کار CEO آن‌ها و فراهم کردن منابع برای شرکت متفاوت است. برای مثال، شرکت‌های غیر ورشکسته و ورشکسته دارای سطح یکسانی از اثربخشی برای کمیته ارتقاء هیئت مدیره هستند.

Abstract

This paper examines the effects of board quality on the relationship between corporate bankruptcy and nomination committee effectiveness.We argue that the proportion of outside directors, a proxy of board quality, arguably captures the extent of board control and resources. Based on dataset from 1835 firm-year observations for 98 bankrupt and 269 non-bankrupt UK listed non-financial firms between 1994 and 2011 and using the agency and resource dependence theories, we predict and find that nomination committee effectiveness negatively affects corporate bankruptcy and that board quality mitigates the negative effects. The results lend support to the notion that firms benefit from board quality in terms of outside directors’ ability to monitor CEO on behalf of shareholders and also provide advice, counsel and legitimacy to the firm. This study extends the present research on corporate bankruptcy by providing evidence on the impact of board quality and nomination committee effectiveness on UK corporate bankruptcy.