در این تحقیق، ما تأثیر حسابداری ارزش منصفانه را روی ساختارهای بدهی شرکت یعنی اصطلاح سررسید و امتیازتبدیل دهی را بررسی می‌کنیم. ما بحث می‌کنیم که حسابداری ارزش منصفانه بین دارنده بدهی و سهامداران از طریق تأثیر آن روی کیفیت گزاش مالی تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، آن روی تصمیمات شرکت در مورد ساختار بدهی تأثیر می‌گذارد. نتایج تجربی ما نشان می‌دهد که با ذخیره ثابت ماندن سایر شرایط، استفاده بیشتر از مقیاس‌های ارزش منصفانه در صورتحساب‌های مالی با تقاضای بیشتر برای بدهی قابل تبدیل و بدهی با سررسید کوتاه مدت همراه می‌شوند و نتایج اساسی آر طریق مقیاس‌های ارزش منصفانه سطح ۲ و ۳ ارائه می‌شود.

این یافته‌ها پیشنهاد می‌کند که کاهش درستی مقیاس‌های ارزش منصفانه است که باعث تقاضای بیشتر برای ابزار ساختار بدهی می‌شود که تناقض‌های نمایندگی دارنده بدهی – سهامدار را کاهش می‌دهد. بعلاوه ما فهمیدیم که هماهنگی منفی بین استفاده از مقیاس‌های ارزش منصفانه سطح ۳ و امتیاز تبدیل یا اصطلاح سررسید بدهی بیشتر برای شرکت‌های عملکرد با ارائه شده است. این تحقیق دیدگاه‌های جدیدی با توجه به تأثیر حسابداری ارزش منصفانه روی ساختار بدهی شرکت فراهم می‌کند. آن همچنین دلایل منظم، فراخوانی برای راهنمایی سنجش بهتر روی ورودی‌های ارزش منصفانه فراهم می‌کند.

مقدمه

در این تحقیق، ما نقش حسابداری ارزش منصفانه را در طراحی قراردادهای بدهی شرکت بررسی می‌کنیم. ادبیات مالی و اقتصادی مدت‌ها تشخیص داده که طراحی قراردادهای بدهی می‌تواند بعنوان ابزاری برای کاهش تناقض نمایندگی سهامدار – دارنده بدهی استفاده شود. چندین مطالعه قبلی نشان دادند که کاهش موارد سررسید بدهی یا ارائه تدارکاتی مانند امتیاز تبدیل به کاهش هزینه‌های نمایندگی کمک می‌کند. تناقض‌های نمایندگی بین سهامداران و دارندگان بدهی مستقیماً تحت تأثیر کیفیت گزارش مالی است چون بیشتر گزارش مالی شفاف، نقایص اطلاعاتی دارندگان بدهی را کاهش می‌دهد و اصلاح کارآمد را تسهیل می‌کند.

در نتیجه انتظار است که کیفیت گزارش مالی نقشی در تصمیمات شرکت با توجه به طراحی قرارداد بدهی ایفا کند. تحقیق ما روی دو اصطلاح قرارداد مهم بدهی تاکید می‌کند. امتیاز بدهی و سررسید بدهی و بررسی می‌کند که آیا استفاده از حسابداری ارزش منصفانه در صورتحساب‌های مالی تاثیری روی انتخاب شرکت‌ها در این دو مورد دارد. شرکت‌هایی با کیفیت گزارش مالی پایین تر (بالاتر) معمولاً با تناقض‌های نمایندگی سهامدار – دارنده بدهی بیشتر (کمتر) روبرو هستند که منجر به تقاضای بالاتر (پایین تر) برای استفاده از ابزار قرارداد خاص بدهی بعنوان وسیله کاهش چنین تناقض‌هایی می‌شود. بنابراین روشی که حسابداری ارزش منصفانه روی طراحی قراردادهای بدهی تأثیر می‌گذارد. بستگی به این دارد که چطور مقیاس‌های ارزش منصفانه روی کیفیت گزارش مالی تأثیر می‌گذارد.

Abstract

In this study, we examine the impact of fair value accounting on corporate debt structures, i.e., debt conversion privilege and maturity term. We argue that fair value accounting affects agency conflicts between debtholders and shareholders via its impact on financial reporting quality. Consequently, it should affect corporate decisions on the debt structure. Our empirical results show that ceteris paribus, more use of fair value measures in financial statements are associated with a greater demand for convertible debt and debt with short maturity, and the results are mainly driven by Level 2 and Level 3 fair value measures.

These findings suggest that it is the lack of reliability of fair value measures that gives rise to more demand for debt structure tools that mitigate debtholder-shareholder agency conflicts. In addition, we find that the negative association between the use of Level 3 fair value measures and the debt conversion privilege or debt maturity term is more pronounced for high-performance firms, suggesting that high-performance firms benefit more by issuing convertible debt or shortening debt maturity. This study provides novel insights regarding the impact of fair value accounting on corporate debt structure. It also provides regulatory implications, calling for better measurement guidance on fair value inputs.