مقاله انگلیسی با ترجمه زنجیره تامین خریدار محور و ریسک گریزی تحت اختیار معامله: کمینه سازی CVaR و تناسب کانال

چکیده فارسی:

اختیار معامله معمولا در کسب و کار برای مقابله با مشکلات کمبود سرمایه در گردش و پوشش ریسک های بازار استفاده می شود. در این مقاله، ما از اختیار معامله در یک زنجیره تامین خریدار محور، که در آن خریدار و تامین کننده ریسک گریز هستند، استفاده می کنیم.اثر قیمت فروش و قیمت توافقی طبق طرح اختیار معامله از طریق کمینه سازی ارزش در معرض ریسک شرطی مورد بررسی قرار گرفته است. مدل بازی استاکلبرگ برای بررسی تأثیرات تعدیل هر دو نوع قیمت ها بر مزایا و ریسک های سمت خریدار و تامین کننده ایجاد شده است. ما دریافتیم که افزایش هر دو نوع قیمت ها، به ویژه افزایش قیمت فروش، به سود تامین کننده و به زیان خریدار منجر می شود. زمانی که خریدار و تامین کننده الویت هایی ریسکی مشابه دارند، ریسک مجموع زنجیره تامین هر دو قیمت را تحت تاثیر قرار نمی دهد. با این حال، هنگامی که تامین کننده قیمت فروش را افزایش می دهد، خریدارانی که از ریسک گریزی بیشتری برخوردار هستند، ریسک بیشتری را نسبت به ریسک های کاهش یافته تامین کننده تحمل می کنند. یک مطالعه عددی نشان می دهد که قیمت توافقی تاثیر متقابلی بر روی زنجیره تامین دارد. ما به لحاظ نظری ثابت می کنیم که وقتی اولویت ریسک تامین کننده همانند یا بزرگتر از خریدار است، زنجیره تامین می تواند با اختیار معامله هماهنگ شود؛ در غیر این صورت، زنجیره تامین نمی تواند هماهنگ شود.

کلیدواژگان: اختیار معامله ، ارزش در معرض ریسک شرطی (CVaR)، زنجیره تأمین، هماهنگی، انتقال ریسک، بازی استاکلبرگ ، تأمین مالی زنجیره تأمین

۱.مقدمه

تامین مالی زنجیره تأمین (SCF) به عنوان یک ابزار موثر برای پوشش ریسک و بهینه سازی ساختار مالی و جریان نقدی در سطح سازمانی در حوزه زنجیره تامین (گوم، ۲۰۱۰) به شمار می رود. پیاده سازی SCF توجه بسیار زیاد صنعت و دولت  را به خود جلب کرده است. به عنوان مثال، نخست وزیر بریتانیا یک طرح تامین مالی برای زنجیره تامین را در سال ۲۰۱۲ منتشر کرد (جلسومینو و همکاران.، ۲۰۱۶) همچنین شورای دولتی چین برنامه ای برای پیشرفت توسعه SCF در سال ۲۰۱۷ ارائه کرد. بر این اساس، مطالعه در مورد SCF در دهه گذشته به طور قابل توجهی رشد یافته است. جلسومینو و همکاران (۲۰۱۶) دو دیدگاه اصلی را در مقالات موجود شناسایی کرده اند که عبارتند از: دیدگاه مالی گرایی که بر راه حل های مالی ارائه شده توسط موسسات مالی تمرکز دارد و چشم انداز زنجیره تامین که بر بهینه سازی سرمایه در گردش متمرکز است. دیدگاه دوم بر نقش هماهنگی میان شرکای زنجیره تأمین در کاهش ریسک مالی، کاهش سرمایه در گردش، پس انداز و ایجاد سود تأکید دارد (سوفانی ، ۱۳۸۰ ؛  جلسومینو  و همکاران ، ۲۰۱۶ ؛ پلگرینو و همکاران ، ۲۰۱۸)…

۷.نتیجه گیری

اختیار معامله در بسیاری از شرکت ها، به ویژه شرکت های کوچک، برای مقابله با مشکلات تامین مالی سرمایه در گردش مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله، یک زنجیره تامین خریدار محور و  یک خریدار – یک تامین کننده تحت اختیار معامله با ادغام اولویت های ریسک خریدار و تامین کننده با توجه به مقیاس ریسک  CVaR مورد بررسی قرار می گیرد.   نتایج جالبی یافت می شود که درک ما از طراحی اختیار معامله را غنی می کند. در مرحله اول ، به عنوان نویسنده اختیار معامله ، تامین کننده ترجیح می دهد قیمت اختیار معامله را برای پوشش ریسک افزایش دهد ، در حالی که خریدار باید ریسک بیشتری را متحمل شود. ثانیاً ، تأثیر بر ریسک زنجیره تأمین به اولویت ریسک خریدار و تأمین کننده بستگی دارد. زمانیکه اولویت ریسک آنها یکسان باشد ، قیمت گذاری اختیارات معامله تاثیری بر ریسک کل ندارد. اگر خریدار ریسک گریزی کمتری داشته باشد ، افزایش قیمت اختیار معامله باعث کاهش کل ریسک می شود. در غیر این صورت ، با خریدار ریسک گریزتر ، ریسک زنجیره تأمین افزایش می یابد. ..

Abstract

Option contracts are used commonly in business to tackle difficulties in working capital shortage and hedge market risks. In this paper, we consider option contract application in a buyer-led supply chain, where both the buyer and supplier are risk-averse. The effects of option price and option exercise price are investigated via conditional value-at-risk (CVaR) minimization. A Stackelberg game model is established to examine the influences of adjusting both prices on the benefits and risks at the buyer and supplier sides. We find that the increase of both prices, especially the increase of option price, benefits the supplier but causes loss to the buyer. The supply chain’s total risk is not affected by either price when the buyer and supplier have the same risk preference. However, when the supplier raises the option price, the buyer who is more risk-averse will bear extra risk more than the supplier’s reduced risk. A numerical study shows that the option exercise price has an opposite effect on the supply chain. We theoretically prove that when the supplier’s risk preference is the same as or larger than that of the buyer, the supply chain can be coordinated under option contract; otherwise, the supply chain cannot be coordinated.

Keywords: Option contract, Conditional value-at-risk (CVaR) ,Supply chain, coordination ,Transfer of risk ,Stackelberg game, Supply chain finance

۱.Introduction

Supply chain finance (SCF) is regarded as an effective means to hedge risk and optimize the financial structure and cash-flow at an inter-organizational level within the supply chain (Gomm, 2010). The implementation of SCF has attracted close attention from the industry and government. For example, the UK Prime Minister announced a Supply Chain Finance Scheme in 2012 (Gelsomino et al., 2016) and China’s State Council released a plan to advance the development of SCF in 2017.1 Accordingly, the research on SCF has grown significantly in the last decade. Gelsomino et al. (2016) identify two major perspectives in the extant literature: the finance-oriented perspective which focuses on financial solutions provided by financial institutions, and the supply chain-oriented perspective which focuses on working capital optimization. The second perspective emphasizes the role of coordination among supply chain partners in mitigating financial risk, reducing working capital, obtaining savings, and creating profits (Soufani, 2001; Gelsomino et al., 2016; Pellegrino et al., 2018)….

۷.Conclusions

 Option contracts are used by many firms, especially small firms, to tackle difficulties in financing their working capital. This paper studies a one-buyer-one-supplier and buyer-led supply chain with option contract incorporating the supplier and the buyer’s risk preference under CVaR risk measure. Some interesting results are found, which enrich our understanding of option contract design. Firstly, as the option writer, the supplier would prefer to increase option price for risk hedging, while the buyer has to bear more risk. Secondly, the influence on supply chain risk depends on the risk preference of the buyer and supplier. When they have the same risk preference, pricing of options has no influence on total risk. If the buyer has lower risk aversion, the increase of option price will reduce total risk. Otherwise, with a more risk-averse buyer, the supply chain’s risk will increase…