اطلاعیه

مقاله انگلیسی با ترجمه پیامدهای COVID-19 بر درآمد خانوار و امنیت غذایی در کنیا و اوگاندا

این مقاله علمی پژوهشی (isi) به زبان انگلیسی همراه با ترجمه تخصصی از نشریه الزویر مربوط به سال ۲۰۲۱ دارای ۱۰ صفحه  انگلیسی با فرمت PDF  و ۳۰ صفحه ترجمه فارسی به صورت فایل  WORD قابل ویرایش می باشد در ادامه این صفحه لینک دانلود رایگان مقاله انگلیسی ، بخشی از ترجمه فارسی مقاله و  لینک خرید آنلاین ترجمه ی کامل مقاله موجود می باشد.

کد محصول: H603

سال نشر: ۲۰۲۱

نام ناشر (پایگاه داده): الزویر

نام مجله:   World Development

نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)

تعداد صفحه انگلیسی: ۱۰ صفحه PDF

تعداد صفحه ترجمه فارسی:  ۳۰ صفحه WORD

قیمت فایل ترجمه شده۵۶۰۰۰ تومان

عنوان کامل فارسی:

مقاله انگلیسی ترجمه شده ۲۰۲۱ :  پیامدهای COVID-19 بر درآمد خانوار و امنیت غذایی در کنیا و اوگاندا: یافته های یک ارزیابی سریع

عنوان کامل انگلیسی:

COVID-19 implications on household income and food security in Kenya and Uganda: Findings from a rapid assessment

برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید

دانلود رایگان مقاله بیس انگلیسی

وضعیت ترجمه: این مقاله به صورت کامل ترجمه شده برای خرید ترجمه کامل مقاله بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید (لینک دانلود بلافاصله بعد از خرید نمایش داده می شود)

خرید و دانلود ترجمه ی مقاله انگلیسی

مقالات مرتبط با این موضوع: برای مشاهده سایر مقالات مرتبط با این موضوع (با ترجمه و بدون ترجمه)  بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید

مقالات انگلیسی مرتبط با این موضوع جدید

چکیده فارسی:

این مطالعه پیامدهای بیماری همه گیر ویروس کرونا (COVID-19) بر درآمد خانوار و امنیت غذایی در دو کشور آفریقای شرقی – کنیا و اوگاندا را، با استفاده از داده های نظرسنجی آنلاین از ۴۴۲ پاسخ دهنده ارزیابی کرده است. نتایج نشان می دهد بیش از دو سوم پاسخگویان به دلیل بحران COVID-19 دچار شوک درآمدی شده اند. امنیت غذایی و کیفیت رژیم غذایی که با مقیاس تجربه عدم امنیت غذایی و تعداد وعده های مصرف مواد غذایی مقوی اندازه گیری شده ، کاهش پیدا کرده است. نسبت پاسخ دهندگانی که امنیت غذایی ندارند به ترتیب به میزان ۳۸٪ و ۴۴٪ در کنیا و اوگاندا افزایش یافته است و در هر دو کشور ، مصرف منظم میوه ها در طی همه گیری COVID-19 ، در مقایسه با یک دوره طبیعی (قبل از همه گیری) ، حدود ۳۰٪ کاهش یافته است. نتایج حاصل از رگرسیون های پروبیت نشان می دهد که خانوارهایی با درآمد کم و افرادی که به درآمد کارگری وابسته هستند در برابر شوک های درآمدی آسیب پذیرتر بوده و در طی همه گیری COVID-19 در مقایسه با سایر گروه های پاسخ دهنده از نظر مصرف مواد غذایی ضعیف تر بوده اند. به این ترتیب ، آنها در مقایسه با افرادی که وسیله امرار معاش جایگزینی برای خود داشتند ، که به طور کلی به پس انداز متکی بودند ، به احتمال زیاد از استراتژی های مقابله ای مبتنی بر غذا استفاده می کردند. کشاورزان در مقایسه با سایر گروه های پاسخ دهنده که تا حد زیادی به منابع بازار مواد غذایی وابسته بودند ، عدم امنیت غذایی را کمتر حس می کنند. در هر دو کشور ، احتمال کمی وجود دارد که مشارکت در طرح های تأمین اجتماعی ملی موجب کاهش شوک درآمد پاسخ دهندگان در طول دوره COVID-19 شود. در مقابل ، عضویت در گروه های پس انداز و وام با کاهش احتمال شوک های درآمدی رنج آور و کاهش مصرف غذا همبستگی دارد. نتایج نشان می دهد که واکنش های مستمر و آتی دولت باید بر تغییرات ساختاری در امنیت اجتماعی، با ارائه بسته های حمایتی به افرادی که تحت تاثیر چنین بیماری هایی  قرار گرفته اند، ایجاد موسسات مالی قوی برای حمایت از بازیابی کسب و کارها در میان مدت ، و اطمینان از پایداری زنجیره های تأمین غذا به ویژه مواردی که مواد غذایی غنی را در دسترس قرار می دهند، متمرکز باشد.

واژه های کلیدی: COVID-19 ، استراتژی های مقابله ای ، کیفیت رژیم غذایی ، امنیت غذایی ، مدل پروبیت ، امنیت اجتماعی

۱.مقدمه

  تأمین غذا همیشه به عنوان یک چالش پیش روی بشر بوده است. در سطح جهانی ، روزانه حدود ۸۲۰ میلیون نفر با گرسنگی روبرو هستند و بیش از دو میلیارد نفر فاقد ریز مغذی های حیاتی هستند ، که بر سلامتی و امید به زندگی آنها تأثیر می گذارد (FAO ، IFAD ، UNICEF ، WFP و WHO ، ۲۰۱۹). دلایل اصلی عدم امنیت غذایی پیچیده و چند بعدی است. آنها با مجموعه ای از عوامل به صورت تنگاتنگ مرتبط هستند ، مانند فقر ، دسترسی کم به خدمات اجتماعی اولیه و نارسایی برخی از سیاست های عمومی (عبدالله و همکاران ، ۲۰۱۹ ؛ سریام و تاراسوک ، ۲۰۱۶). در آفریقای شرقی ، وضعیت فقر با بحران های موازی دیگر ، مانند حمله ملخ های صحرایی (Schistocerca gregaria) از دسامبر ۲۰۱۹ ، و علاوه بر آن  شوک های مربوط به آب و هوا در کنیا ، و هجوم پناهندگان و اوضاع بد هوا در اوگاندا ، بدتر شده است (FSIN ، ۲۰۲۰). بانک جهانی (۲۰۲۰b) گزارش می دهد که خشکسالی ۲۰۱۶/۲۰۱۷ در اوگاندا سرعت کاهش فقر را متوقف کرده و نرخ فقر را از ۱.۷ واحد درصد در سال ۲۰۱۳ به ۲۱.۴ درصد در سال ۲۰۱۶ افزایش داده و میزان فقر چند بعدی در همان سال ۶۰ درصد تخمین زده شده است. در کنیا ، نسبت افرادی که زیر خط فقر زندگی می کنند ۳۶ درصد در سال ۲۰۱۵/۲۰۱۶ تخمین زده شد و در مناطق روستایی به ۷۰ درصد رسید. تقریباً ۱.۳ میلیون نفر در کنیا با اوضاع وخیم ناامنی غذایی روبرو بودند و در اواخر سال ۲۰۱۹ به کمک نیاز داشتند (USAID ، ۲۰۲۰).

۵.جمع بندی

این مطالعه پیامدهای COVID-19 را بر درآمد خانوارها و امنیت غذایی در دو کشور آفریقای شرقی – کنیا و اوگاندا ارزیابی کرده است. دو کشور اقدامات مقابله ای مشابهی را اعمال کرده اند که در اوگاندا در مقایسه با کنیا کنترل های بیشتری انجام می شود. نتایج این مطالعه  شواهدی از بدتر شدن امنیت غذایی و کیفیت رژیم غذایی پاسخ دهندگان در دو کشور در دوره COVID-19 در مقایسه با قبل از آن را نشان می دهد. دلیل این امر از دست دادن یا کاهش درآمد ، کاهش دسترسی به بازارها به دلیل محدودیت سفر و قدرت خرید پایین است. کشاورزان نسبت به حقوق بگیران احتمال بیشتری دارد که در طول بحران درآمدشان کاهش یابد. کشاورزان وابسته به بازار هستند و محدودیت ها مستقیماً بر درآمد آنها تأثیر می گذارد ، برخلاف کارگران حقوق بگیر که ممکن است مکانیزم های کار از راه دور را بکار گیرند.

Abstract

This study assessed implications of the Coronavirus Disease 19 (COVID-19) pandemic on household income and food security in two East African countries – Kenya and Uganda, using online survey data from 442 respondents. Results show that more than two-thirds of the respondents experienced income shocks due to the COVID-19 crisis. Food security and dietary quality worsened, as measured by the food insecurity experience scale and the frequency of consumption of nutritionally-rich foods. The proportion of food insecure respondents increased by 38% and 44% in Kenya and Uganda respectively, and in both countries, the regular consumption of fruits decreased by about 30% during the COVID-19 pandemic, compared to a normal period (before the pandemic). Results from probit regressions show that the income-poor households and those dependent on labour income were more vulnerable to income shock, and had poorer food consumption during the COVID-19 pandemic compared to other respondent categories. As such, they were more likely to employ food-based coping strategies compared to those pursuing alternative livelihoods, who generally relied on savings. Farmers were less likely to experience worsened food security compared to other respondent categories who depended to a great extent on market sources for food. In both countries, participation in national social security schemes was less likely to mitigate respondents’ income shock during the COVID-19 period. Conversely, membership in savings and loan groups was correlated with less likelihood of suffering income shocks and reduction in food consumption. The results suggest that ongoing and future government responses should focus on structural changes in social security by developing responsive packages to cushion members pushed into poverty by such pandemics while building strong financial institutions to support the recovery of businesses in the medium term, and ensuring the resilience of food supply chains particularly those making available nutrient-dense foods.

Keywords: COVID-19 ,Coping strategies, Dietary quality, Food security, Probit model, Social security

۱.Introduction

The provision of food has always been a challenge facing mankind. Globally, around 820 million people face hunger daily and more than two billion people lack vital micronutrients, affecting their health and life expectancy (FAO, IFAD, UNICEF, WFP, & WHO, 2019). The root causes of food insecurity are complex and multidimensional. They are linked to a range of closely related factors, such as poverty, low access to basic social services, and inadequacy of some public policies (Abdullah et al., 2019; Sriram & Tarasuk, 2016). In East Africa, the poverty situation is made worse by other concurrent crises, such as the desert locust (Schistocerca gregaria) invasions since December 2019, in addition to weatherrelated shocks in Kenya, and the refugee influx and weather extremes in Uganda (FSIN, 2020). WorldBank (2020b) reports that the 2016/2017 drought in Uganda stalled the pace of poverty reduction, increasing the poverty rate by 1.7 percentage points from 2013 to 21.4% in 2016, and multi-dimensional poverty incidence was estimated at 60% in the same year. In Kenya, the proportion of people living below the poverty line was estimated at 36% in 2015/16, reaching 70% in rural areas. Approximately 1.3 million people in Kenya were facing worse levels of acute food insecurity, and in need of assistance in late 2019 (USAID, 2020)…

۵.Conclusions

This study assessed the implications of COVID-19 on household incomes and food security in two East African countries – Kenya and Uganda. The two countries instituted similar containment measures, with more restrictions in Uganda compared to Kenya. Results show evidence of worsening food security and dietary quality of respondents in the two countries during the COVID-19 period compared to before. This is attributed to the loss or reduction in income, reduced access to markets due to travel restrictions, and low purchasing power. Farmers were more likely to report reduced income during the crisis compared to salary or wage earners. Farmers rely on markets, and restrictions directly affect their incomes, unlike salaried workers who may improvise mechanisms of working remotely…

مقالات مرتبط با این موضوع

مقاله بیس رشته اقتصاد ۲۰۲۱

مقالات بیس مدیریت ۲۰۲۱

مقاله بیس ۲۰۲۱ درباره بحران اقتصادی

مقاله بیس ۲۰۲۱ درباره COVID-19

مقالات ۲۰۲۱ مدیریت بحران

مقالات ۲۰۲۱ علوم اجتماعی