پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
این مقاله ISI به زبان انگلیسی از نشریه الزویر مربوط به سال ۲۰۱۹ دارای ۴۲ صفحه ی انگلیسی با فرمت PDF می باشد در ادامه این صفحه لینک دانلود رایگان مقاله انگلیسی و بخشی از ترجمه فارسی مقاله موجود می باشد.
کد محصول: H406
سال نشر: ۲۰۱۹
نام ناشر (پایگاه داده): الزویر
نام مجله: Journal of Cleaner Production
نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)
تعداد صفحه انگلیسی: ۴۲ صفحه PDF
عنوان فارسی:
مقاله انگلیسی حسابداری ۲۰۱۹: حسابداری پایداری تولید محصولات کشاورزی مبتنی بر امرژی در هند و پاکستان در دهه اول قرن بیست و یکم
عنوان انگلیسی:
Accounting Emergy-based sustainability of crops production in India and Pakistan over first decade of the 21st century
برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید
وضعیت ترجمه: این مقاله تاکنون ترجمه نشده برای سفارش ترجمه ی مقاله بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید (کد مقاله:H406)
مقالات مرتبط با این موضوع: برای مشاهده سایر مقالات مرتبط با این موضوع (با ترجمه و بدون ترجمه) بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید
چکیده فارسی:
کشاورزی یکی از سرمایه های اصلی اقتصادهای پاکستان و هند است به طوری که حدود ۵۰ درصد کل نیروی کار در دو کشور مشغول کشاورزی هستند. بنابراین، بهبود پایداری کشاورزی در منطقه هند-پاکستان، پیامدهای مهمی برای مردم محلی و همچنین سایر نقاط جهان که متکی به واردات مواد غذایی از این کشورها هستند ،دارد. این مقاله به بررسی، محرک ها و پیامدهای تغییرات در پایداری تولید محصولات کشاورزی در هند و پاکستان از یک دیدگاه مبتنی بر امرژی(امرژی: مقدار انرژی که در فرآیندهای تولید یک واحد محصول مصرف می شود را گویند)، از سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱، پرداخته است. با این حال، با توجه به محصولات متعدد کشت شده در این مناطق، محاسبه دقیق مقدار امرژی واحد (UEVs) برای هر محصول امکان پذیر نبود بنابراین این مقاله به جای یک حسابداری امرژی متعارف ، یک توازن را در سطح کشور ارائه می دهد (بر اساس داده های نظری برای UEV).
دیدگاه امرژی به منظو بررسی و مقایسه فشارهای زیست محیطی ناشی از تولید محصول کشاورزی در هر دو کشور ،انتخاب شده است. شاخص های مبتنی بر امرژی بر مبنای سری های زمانی واقعی منابع تجدید پذیر و غیر قابل تجدید محاسبه شده است. یافته های اصلی این مقاله نشان می دهد که خرید انرژی های تجدید پذیر مانند آب کشاورزی و منابع تجدیدناپذیر خریداری شده مانند کارگران، بزرگترین نقطه ی اشتراک در کل منابع مصرف شده در هر دو کشور است. کارگران به ترتیب ۴۶.۷۹٪ و ۶۰.۵۹٪ از مجموع امرژی مصرف شده را برای تولید محصول در هند و پاکستان تشکیل می دهند. به طور کلی، بازده تولید در هند بیشتر از پاکستان بود. در طول دوره مطالعه راندمان تولید محصول در پاکستان تنها ۲۳ درصد افزایش داشته است، در حالی که در هند ۴۲ درصد افزایش یافته است. علیرغم فقدان اطلاعات در مورد فرایندهای خاص کشاورزی، این روند این واقعیت را نشان می دهد که اگرچه از یک طرف فعالیت های کشاورزی در دو کشور به منظور تامین کردن نیازهای جمعیت در حال رشد، افزایش پیدا کرده است، از سوی دیگر، اگرچه هند بهتر از پاکستان عمل می کند، ولی پایداری فعالیت های کشاورزی (از دیدگاه طبیعت گرا از طریق ارزیابی تحلیل امرژی) در هر دو کشور بهبود نیافته است. روند ظرفیت رشد جمعیت نشان داد که ابزارهای پرقدرت تولید کشاورزی منابع طبیعی را در هر دو کشور تهدید می کنند. این مطالعه تجربی نشان می دهد حفظ منابع طبیعی، به ویژه آب، که در این دو کشور به سرعت در حال کاهش است،الزام آور است. از آنجایی که هر دو کشور این منابع را به اشتراک می گذارند، این مطالعه نشان دهنده شواهدی از نیاز به مشارکت برای مدیریت منابع طبیعی فرامرزی است.
Abstract
Agriculture is one of the main assets of Pakistani and Indian economies, employing in both countries about 50% of the total labour force. Thus, improving agricultural sustainability in the Indo-Pak region has important implications for the local population as well as the rest of the world that relies on food imports from these countries. This article investigates the drivers and consequences of changes in crop production sustainability in India and Pakistan from an emergy-based perspective, from 2001 to 2011. However, due to the numerous crops cultivated in these regions, a detailed calculation of unit emergy values (UEVs) for each crop was not possible, therefore the paper presents a balance at country level (based on literature data for the crops’ UEVs), rather than a canonical emergy accounting.
The emergy perspective was chosen to holistically evaluate and compare the environmental pressures caused by crop production in both countries. Emergy-based indicators were calculated based on the real time series of input renewable and non-renewable sources. The major findings of the work revealed that purchased renewable inputs, such as irrigating water, and purchased non-renewable inputs, such as agricultural labor, are the largest contributors among the total inputs in both countries. Labor accounted for 46.79% and 60.59% of total emergy input for crop production in India and Pakistan respectively. Overall, the production efficiency in India was greater than that in Pakistan. Emergy of crop production in Pakistan witnessed an increase of only 23%, whereas India saw an increase of 42% during the study period. Despite the lack of data on each specific agricultural process, this trend is an evidence of the fact that, if on one side the agricultural activities in the two countries were intensified to supply an increasing population, on the other side, although India performed better than Pakistan, the sustainability of the agricultural practices (from a nature-oriented perspective as assessed with emergy analysis) in both countries did not improve. . Trends of carrying capacity indicated that intensive means of agricultural production are threatening natural resources in both countries. This study empirically demonstrates the need to conserve natural resources, especially water, which have been rapidly declining in these two countries. Since both countries share these resources, this study represents an evidence for the need to cooperate for transboundary natural resource management.
| مقالات مرتبط با این موضوع |
|
مقالات ترجمه شده اقتصاد و حسابداری مقالات ترجمه شده حسابداری محیط زیست |