پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
| مقالات مرتبط با این موضوع |
کد محصول: M766
سال نشر: ۲۰۱۷
نام ناشر (پایگاه داده): الزویر
نام مجله: Technological Forecasting & Social Change
نوع مقاله: Discussion Paper
تعداد صفحه انگلیسی: ۷ صفحه PDF
تعداد صفحه ی ترجمه فارسی: ۲۰ صفحه WORD
قیمت فایل ترجمه شده: ۱۵۰۰۰تومان
عنوان فارسی:
مقاله ترجمه شده مدیریت ۲۰۱۷ : دستیابی به پایداری زیست محیطی: موردی برای مشارکت چند لایه در میان رشته ها و بازیکنان
عنوان انگلیسی:
Achieving environmental sustainability: The case for multi-layered collaboration across disciplines and players
چکیده فارسی:
پارادایم توسعه پایدار (SD) تولید و مصرف جهانی ومشروعیت سازمانها را به چالش میکشد. در این مقاله، ما پاسخهای سازمانی به چالشهای مشروعیت را که بوسیله توسعه پایدار ایجاد شده است را بررسی میکنیم. سازمانها ابتدائا به توسعه پایدار با “اکو بهره وری” و مسئولیت اجتماعی سازمان، پاسخ داده اند. اخیرا، فرآیند همکاری چند لایه را مشاهده نمودیم که در اینجا آن را “پیوندزنی ” مینامیم. در این رویکرد، سازمانها، منافعشان را با منافع ذینفعان کلیدی یعنی دولت، بازیگران سیاسی، عموم، مشتریان و سازمانهای غیردولتی، در فرآیند دستیابی به توسعه پایدار زیست محیطی، ترکیب میکنند. این مطالعه اکتشافی، چنددین مثال از راهبرد پیوندزنی را تشریح میکند. ما بررسی میکنیم که سازمانها بوسیله پیوندزنی و همچنین تبدیل سیستم سرمایه داری در این فرآیند، چگونه متحول میشوند.
مقدمه
طی ۲۵ سال گذشته، شواهد علمی بارها بیان نموده اند که قسمت اعظم زوال در سیستمهای زمینی ما بدلیل الگوهای فعالیتهای انسانی ایجاد میشود (راک استروم و دیگران،۲۰۰۹؛ توماس و دیگران،۲۰۰۴). انتظار میرود که تا ۲۰۴۲، جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر برسد و اقتصاد جهانی به لحاظ حجمی، ۳ برابر شود و همراه با آن، آلودگی و زباله، دوبرابر گردد. تمرکز کربن در اتمسفر زمین هم اکنون بیش از ۳۹۰ppm است و افزایش یافته است که این موضوع از نظر دانشمندان، خطرناک است. اگر این اعداد شدیدا کاهش نیابند، سبب گرمایش جهانی فاجعه آمیز خواهند شد (بوش و شیریواستاوا،۲۰۱۱).
برخلاف پاسخهای گوناگونی از جانب دولت، سازمان و بخشهای جامعه مدنی به این موضوع داده شده است، شواهد فزایندهای مبنی بر این وجود دارد که نسلهای آینده، همچنان با چالشهای مهمی در دستیابی به توسعه پایدار زیست محیطی (ES) مواجه خواهند بود. میزان زیادی از نیتروژنی که در محیط فعال است، سبب زیان قابل توجه به بهره وری اکوسیستمهای آبزی و زمینی میشود. ترکیب بزرگ مقیاس رودخانه ها و سایر مجموعه های آبی و تقاضای زیاد آب، منجر به کمبود آب شده است. ۲.۵ میلیارد نفر از افراد بدلیل فقدان سیستمهای دفع زباله جامد و سیسم بازیافتی، به بهسازی بهداشتی دسترسی ندارند. هر ساله، ۵۰ میلیون بشکه نفت به ۵۰۰ میلیون کیسه پلاستیکی تبدیل میشوند که میلیونها کیسه در سواحل خطوط ساحلی هستند. تولید سالانه ساخت وساز و زباله ناشی از تخریب، بسیار زیاد است. همچنان ۸۵% از مصرف انرژی جهانی وابسته به سوختهای فسیلی غیرقابل بازیافت است و احتراق آنها، میلیونها تن کربی را هر ساله در جو آزاد میکند (ژو و دیگران،۲۰۱۰؛ راک استرم و دیگران،۲۰۰۹).
Abstract
The sustainable development (SD) paradigm challenges global production and consumption, and the legitimacy of corporations. In this paper we examine corporate responses to legitimacy challenges posed by SD. Corporations initially responded to SD with “eco-efficiency” and corporate social responsibility. More recently, we observe a process of multi-layered collaboration that we here call “hybridization”. In this approach corporations meld their interests with those of key stakeholders – government, political actors, public, consumers, and non-governmental organizations – in the process of achieving environmental sustainability. This exploratory study describes several examples of the hybridization strategy. We explore how corporations are being transformed by hybridization and also transforming the capitalist system in the process.
Keywords: Sustainability,Hybrid,Environment,Organizations,Environmental change,Development
Introduction
Over the past quarter century, scientific evidence has multiplied suggesting that much of the deterioration in our earth systems is caused by patterns of human activities (Rockström et al., 2009; Thomas et al., 2004). It is expected that by 2042 theworld population will growto 9 billion and the global economy will likely triple in size, along with a doubling of pollution and waste. Carbon concentration in earth’s atmosphere is already over 390 ppm and increasing,which is considered risky by scientists. Unless these numbers are reduced dramatically they will cause catastrophic global warming (Busch and Shrivastava, 2011).
Despite the variety of responses from government, corporate, and civil society sectors, there is mounting evidence that future generations will continue to face important challenges in achieving environmental sustainability (ES). Large amounts of nitrogen are active in the environment causing substantial harm to aquatic and terrestrial ecosystems productivity. Large-scale contamination of rivers and other water bodies and themassivewater demand is resulting in water scarcity. 2.5 billion people are without access to hygienic sanitation due to lack of solid waste disposal and recycling systems. Every year, 50 million barrels of oil are transformed into 500 billion plastic bags, millions of which wash up on beaches and coastlines. Annual generation of construction and demolitionwaste is enormous.World energy consumption remains 85% dependent on nonrenewable fossil fuels, and their combustion emits billions of tons of carbon in the atmosphere every year (Xu et al., 2010; Rockström et al., 2009).
A significant organizational literature has emerged to address these challenges of environmental sustainability (e.g., Hoffman and Bansal, 2012; Jermier, 2013; Korhonen and Seager, 2008;Welford, 1995). However, this literature has been characterized by a normative, instrumental, compliance-driven, and profit seeking approach (Rodrigez-Melo andMansouri, 2011). Generally analyzed in the larger context of the triple bottomline performance goals of large public companies (Savitz and Weber, 2006; Schneider andMeins, 2011; Tang et al., 2012), research on management of ES focuses more on what organizations ought to do as opposed to what actually happens at the corporate, governmental and institutional levels.