مقاله ترجمه شده نقش واسطه‌گری و ظرفیت جذب در تسهیل روابط صنعت

 

کد محصول: M254

قیمت فایل ترجمه شده: ۱۰۰۰۰   تومان

تعداد صفحه انگلیسی:  ۱۷

سال نشر: ۲۰۰۸

تعداد صفحه ترجمه فارسی:   ۳۴ صفحه word

عنوان فارسی:

مقاله ترجمه شده :  نقش واسطه‌گری و ظرفیت جذب در تسهیل روابط صنعت و دانشگاه مطالعه‌ای تجربی از منطقه TAMA‌ ژاپن

عنوان انگلیسی:

The role of intermediation and absorptive capacity in facilitating university–industry linkages—An empirical study of TAMA in Japan

چکیده فارسی:

این مقاله به بررسی دو مؤلفه لازم در طراحی یک سیستم کارآمد انتقال فناوری بین شرکت‌ها و دانشگاه‌ها، و یا بین یک سازمان واسطه و شرکت‌های منطقه‌ای حائز ظرفیت جذب به‌ویژه در زمینه کسب دانش ضمنی، می‌پردازد. بر اساس یک مطالعه تجربی روی پروژه خوشه‌ای TAMA (بخش غربی منطقه کلان شهری توکیو) که پروژه نمونه‌ای از “طرح خوشه صنعتی” ژاپن به‌شمار می‌رود، به بررسی تأثیر واسطه‌گری انجمن TAMA و ظرفیت جذب SME های توسعه محصول گوناگون پرداخته‌ شده است. این دو عامل با یکدیگر در تعامل می‌باشند، چرا که مشارکت SME های توسعه محصول، لازمه عملکرد کارآمد واسطه‌ای چون انجمن TAMA می‌باشد. تحلیل‌های ما همچنین حاکی از آنند که روابط صنعت و دانشگاه و نیز روابط بین شرکتی نتایج گوناگونی را در پی دارند.

مقدمه:

در سیستم ملی نوآوری ژاپن، شرکت‌های صنعتی بزرگ دست به ابتکار زده و نتایج تحقیقاتی را در تولیدات بازرگانی به‌کار بسته‌اند، این در حالیست که دانشگاه‌ها همچنان بر محور آموزش عالی و تحقیقات صرف باقی مانده‌اند. با این همه، از نیمه دوم دهه ۱۹۹۰ میلادی، و به دنبال رکود اقتصادی و کاهش رقابت در صنایع مطرح ژاپن، تلاش‌ها جهت اشاعه دانش علمی، به ‌خصوص نتایج تحقیقات دانشگاه‌ها، در قسمت اعظم فعالیت‌های صنعتی، که خود ابزاری برای احیای اقتصاد ژاپن به شمار می‌رفت، بی‌نتیجه ماند. بدین ترتیب و به‌دنبال تصویب قانون پایه علم و فناوری در ۱۹۹۵، اصلاحات سازمانی گوناگونی، همچون تصویب قانون TLO (سازمان‌های گواهی فناوری) در ۱۹۸۸ و نیز تبیین نسخه ژاپنی لایحه Bayh-Dole در ۱۹۹۹ صورت گرفت، تا به تسهیل روابط صنعت و دانشگاه کمک نمایند. انتظار می‌رود تبدیل دانشگاه‌های دولتی به نهادهای مستقل در سال ۲۰۰۴ کمک مؤثری بر این روند در پی داشته باشد. بر این اساس و در زمینه سیاست منطقه‌ای، وزارت اقتصاد، تجارت و صنعت (که از این به بعد METI خوانده می‌شود) در سال ۲۰۰۱ ((طرح خوشه صنعتی)) و وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علم و فناوری (که از این به بعد MEXT خوانده می‌شود) ((ایده خوشه دانش)) را در سال ۲۰۰۲ ارائه داد که هر دوی اینها در روابط دانشگاه- صنعت مؤلفه مهمی به‌حساب می‌آیند.

هر چند روابط دانشگاه- صنعت تنها به اصلاحات دانشگاه محور ختم نمی‌شوند بلکه نیازمند یک شبکه انتقال فناوری کار آمد جهت انتقال یا به کارگیری نتایج تحقیقات و دانش علمی دانشگاه‌ها به شرکت‌های صنعتی در منطقه می‌باشد. روابط دانشگاه- صنعت در مناطق شهری و کلان شهری نیازمند یک سیستم انتقال فناوری کارآمد جهت برقراری تعامل میان تعداد کثیری از دانشگاه‌ها (یا محققان دانشگاهی) و شمار زیادی از شرکت‌ها می‌باشند.

Abstract

This paper analyzes two elements necessary for building an efficient regional technology-transfer system between universities and firms, namely, an intermediary organization and regional firms that have a developed ‘absorptive capacity’, touching in particular upon the tacit knowledge aspects. Based on an empirical study of the TAMA cluster project (in the western part of the Tokyo Metropolitan Area), which is a model project of the ‘Industrial Cluster Plan’ in Japan, we examine the intermediation effect of the TAMA Association and the ‘absorptive capacity’ of various product-developing SMEs. These two elements are interrelated because the participation of the product-developing SMEs is a prerequisite for the effective functioning of an intermediary such as the TAMA Association. Our analysis also shows that university–industry linkages and inter-firm linkages lead to different outcomes.