اطلاعیه

مقاله ترجمه شده ساختار تامین مالی بانک و اعطای وام تحت شوک های نقدینگی

دانلود رایگان مقاله بیس انگلیسی خرید و دانلود ترجمه ی مقاله انگلیسی

کد محصول: M550

قیمت فایل ترجمه شده  ۲۲۰۰۰    تومان

تعداد صفحه انگلیسی: ۲۱

سال نشر: ۲۰۱۵

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۳۵  صفحه  WORD

عنوان فارسی:

مقاله ترجمه شده ساختار تامین مالی بانک و اعطای وام تحت شوک های نقدینگی: شواهدی از کره

عنوان انگلیسی:

Bank funding structure and lending under liquidity shocks: Evidence from Korea

چکیده فارسی:

این پژوهش به بررسی رابطه بین ساختار تامین مالی و اعطای وام بانک به شرکت­ها در دوره­های شوک مالی می­پردازد. ما این رابطه را با استفاده از داده­های پانلی وام فصلی تمامی بانک­های تجاری در کره، و همچنین شرکت­های استقراض کننده از آنها تحلیل می­نماییم. ما درمی­یابیم زمانی که شوک­های نقدی شدید هستند، بانک­ها عموما اعطای وام را کاهش می­دهند، اما در عوض بانک­های با نسبت تامین مالی متمرکز بالا تمایل دارند تا اعطای وام به شرکت­ها را در طول دوره­های شوک­های نقدی در بازار افزایش دهند، در نتیجه کاهش در وام دهی را بدلیل شوک­های نقدینگی تعدیل می­نمایند. این گرایش در بانک­هایی که از بانکداری ارتباطی با این شرکت­ها حمایت می­کنند، قوی­تر است. با این حال، این تامین مالی تنها برای بانک­های بزرگ معتبر است. یافته­های ما می­تواند مفاهیم سیاست­گذاری مهمی را برای مراجع نظارتی مالی که در جستجوی سیاست­های قانونگذاری روی نقدینگی از قبیل بازل ۳ هستند، فراهم نمایند.

لغات کلیدی: ساختار تامین مالی بانکی، تامین مالی متمرکز، استقراض از بانک، بانکداری ارتباطی، شوک نقدینگی

مقدمه

از زمان بحران مالی جهانی اخیر محیط قانونی بانک بطور قابل توجهی تغییر نموده است. قبل از بحران مالی جهانی، مراجع قانون گذار بر اساس این باور که تخصیص بسنده سرمایه می تواند از طریق نوآوری مالی بدست آید، در جهت تسهیل مقررات تلاش کرده بودند. از زمان بحران مالی جهانی، با این حال، هم اقتصاددانان و هم مراجع قانون گذار با این امر موافق بوده اند که مولفه های معینی از تسهیل قانونی در عوض آسیب پذیری نظام مالی را تقویت کرد. کمیته بازل در رابطه با نظارت بانکداری (BCBS) و مراجع قانونگذاری مالی کشورهای مهم به تمایل بانک ها به اتکای شدید بر تامین مالی عمده فروشی را یک منبع مهم تشدید آشفتگی بازار مالی می-دانند.  براساس این نگاه، از آنها انتظار می رود تا قانون نقدینگی را بعلاوه قانون مالی بعنوان یک طرح قانون گذاری در سطح جهانی اتخاذ نمایند.

تامین مالی عمده فروشی (یا کلان) بانک ها عموما با گواهی سپرده پوشش داده نمی شود؛ از اینرو اعتبار گذاران گواهی نشده بطور حساسی به شوک های نقدینگی بازار واکنش نشان می دهند. بنابراین، زمانی که شوک های نقدینگی بازار بالا هستند بانک هایی با تامین مالی کلان بالا شدیدا در وام دهی خود تحت تاثیر قرار می گیرند. در مقابل، تامین مالی متمرکز بانک که باندازه کافی از منابع با ثبات مالی برخوردار است، نسبتا کمتر به شوک های نقدینگی بازار مالی حساس است. BCBS چارچوب نقدینگی خود را با توسعه یک استاندارد حداقلی برای تامین مالی که بمنظور دستیابی به هدف متعاقب طراحی می شود، تقویت نموده است. آن باید ریسک تامین مالی را در یک افق زمانی از طریق الزام بانک ها به تامین مالی فعالیت های خود با منابع باثبات کافی از سرمایه مالی کاهش دهد تا ریسک فشار تامین مالی آتی را تخفیف دهد. همانند منابع تامین مالی پایدار، BCBS سپرده های (تقاضا و دوره ای) خرد، سرمایه، و دیون با سررسید اثربخش یک ساله یا بیشتر را پیشنهاد می دهد . بنابراین همانند تامین مالی متمرکز، ما سپرده های (تقاضا و دوره ای) خرد تحت پوشش گواهی سپرده (یا سپرده های متمرکز)، سرمایه متمرکز (سرمایه حلقه ۱) ، و اوراق بدهی و بانکی با سررسیدهای بلندمدت را لحاظ می نماییم. از آنجاییکه اکثر سپرده های خرد با گواهی سپرده پوشش داده می شوند، سپرده گذاران خرد حساسیت بسیار کمتری نسبت به شوک های نقدینگی بازار نشان می دهند. گذشته از این، بانک ها سرشار از سرمایه هایی از جریان های سپرده ورودی هستند زیرا سرمایه گذاران تمایل دارند تا بدنبال یک پایگاه امن برای پول خود در آشفتگی بازار مالی باشند. در نتیجه، بانک هایی با تامین مالی متمرکز بالا می توانند حتی اعطای وام به شرکت ها را زمانی که شوک های نقدینگی شدید هستند افزایش دهند.

Abstract

This paper examines the relation between bank funding structure and lending to firms during periods of liquidity shocks. We analyze this relation by using quarterly loan panel data of all commercial banks in Korea, as well as their borrowing firms. We find that when liquidity shocks are severe, banks generally reduce their lending, but banks with a high core funding ratio tend rather to increase their lending to firms during periods of market-wide liquidity shocks, thereby offsetting the reduction in lending due to liquidity shocks. This tendency is stronger in banks that maintain relationship banking with these firms. However, these findings are valid only for large banks. Our findings could provide some important policy implications for financial supervisory authorities seeking some regulatory policies on liquidity such as those of Basel III.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.