هدف اصلی این مقاله، بررسی اهمیت اقتصادی، پایداری، و قیمت‌گذاری اجزا نقدی درامدها در شرکت‌های فهرست شده‌ی انگلستان از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۳ است. برای انجام این کار، ما اجزا ی نقدی درامدها را در تغییرات در تعادل نقدی ، و در انتشارات/توزیع‌های در دارندگان بدهی و دارندگان سهام تقسیم می‌کنیم. ما کشف می‌کنیم که اجزا نقدی درامدها پایدارتر از اجزا تعهدی است واین پایداری بیشتر را می‌توان در درجه‌ی اول به پول نقد توزیع شده برای سهام‌داران نسبت داد. پول نقد نگهداری شده توسط شرکت‌ها به عنوان تغییرات در بالانس نقدی، همچنین پایدارتر از اقلام تعهدی ظاهر می‌شود.

در حالی که پول نقد نسبت داده شده به دارندگان بدهی سطح پایداری تقریبا یکسانی با اقلام تعهدی دارد. نتایج به دست آمده از مدل‌های قیمت‌گذاری ما، از فرضیه‌ی سرمایه‌گذار بی‌تجربه (ساده) پشتیبانی می‌کنند و نشان می‌دهند که بازده‌های سهام آینده دارای قوی‌ترین همبستگی مثبت با پایدارترین مولفه‌ی فرعی نقدی درامدها هستند و سرمایه‌گذاران می‌توانند استراتژی سرمایه‌گذاری سودمندی را به وسیله‌ی سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که دارای توزیع‌های نقدی بالا برای دارندگان سهام هستند طراحی کنند. نتایج ما در طول زیردوره‌ها – هنگام کنترل برای تغییرات در استانداردهای گزارش مالی و محیط زیست اقتصادی- و در طول گروه‌بندی‌های دارای اندازه‌های متفاوت، سازگار هستند.

کلمات کلیدی. درامدها، جریان‌های نقدی، سودآوری، بازده‌های سهام، انگلستان.

۱ پیشگفتار

نوشتجات حسابداریِ مبتنی بر بازار سرمایه به طور کلی روی اقلام تعهدی، با بررسی پایداری نسبی آن‌ها، مفاهیم ضمنی آن‌ها برای عملکرد قیمت‌گذاری سهام آینده، و امکان استفاده از آن‌ها به عنوان پایه‌ای برای تشکیل یک فاکتور ریسک جداگانه تمرکز کرده‌اند.

مقاله‌ی اصلی در این زمینه، اسلون (۱۹۹۶) است که کشف می‌کند که مولفه‌ی تعهدی درامدها سطوح متفاوتی از پایداری را در مقایسه با مولفه‌ی جریان نقدی نشان می‌دهد، که به دلیل فردیت (فاعلی بودن) بیشتر اقلام تعهدی و عدم موفقیت سرمایه‌گذاران در درک کامل طیف وسیع مفاهیم ضمنی اقلام تعهدی برای سودآوری آینده است. زی (۲۰۰۱) ، اقلام تعهدی را در مولفه‌های احتیاطی و غیر احتیاطی آن‌ها تجزیه می‌کند و ادعا می‌کند که پایداری کمتر اقلام تعهدی ناشی از بهره‌برداری از درامدها، حتی پس از کنترل رشد فروش، است.

دچو و دیچو (۲۰۰۲)، یک معیار تجربی از کیفیت اقلام تعهدی را توسعه می‌دهند و نشان می‌دهند که آن دارای رابطه‌ی مثبتی با پایداری درامدها است. فیرفیلد، ویسننت و یان (۲۰۱۳) ادعا می‌کنند که یافته‌های اسلون (۱۹۹۶)، در حقیقت، زیرمجموعه‌ای از یک تاثیر رشد کلی‌تر هستند که توسط کاهش بازده‌های مدیریتی به سرمایه‌گذاری جدید و/یا حسابداری محافظه‌کارانه توضیح داده می‌شود. هانلون (۲۰۰۵) به بررسی پایداری اقلام تعهدی درامدها در راستای نقش تفاوت‌های درامد درفتری و مالیاتی می‌پردازد و کشف می‌کند که شرکت‌های با تفاوت‌های بزرگ درامد دفتری و مالیاتی دارای تداوم کمتر درامدها هستند، حتی پس از کنترل تاثیر آیتم‌های خاص.

دیچو، ریچاردسون، و اسلون (۲۰۰۸)، اولین کسانی هستند که تمرکز از اقلام تعهدی را به مولفه‌ی جریان نقدی درامدها شیفت می‌دهند. این نویسندگان، مولفه‌ی نقدی درامدها را به جریان‌های نقدی انباشته (یعنی تغییرات در دارایی‌های نقدی)، جریان‌های نقدی مربوط به فعالیت‌های تامین مالی بدهی و جریان‌های نقدی مربوط به فعالیت‌های سرمایه (تامین مالی سهام) تجزیه می‌کنند. دیچو و همکاران (۲۰۰۸) کشف می‌کنند که پایداری بیشتر مولفه‌ی نقدی را می‌توان به طور کامل به دارندگان سهام نسبت داد در حالی که دو زیرمولفه‌ی نقدی دیگر درامدها سطح یکسانی از پایداری را مانند در اقلام تعهدی نشان می‌دهند. نتایج آن‌ها همچنین نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاران انتشارات/توزیع‌های بدهی و سهام را به درستی قیمت‌گذاری می‌کنند اما تغییرات در بالانس نقدی را در شیوه‌ای مشابه با اقلام تعهدی، به درستی قیمت‌گذاری نمی‌کنند.

چن و شین (۲۰۱۴)، کار دچو و همکاران (۲۰۰۸) را با تجزیه‌ی جریان‌های نقدی انباشته به تغییرات (محرک-اصول) نرمال در تغییرات (مربوط به نمایندگی) نقدی و غیر نرمال در پول نقد، توسعه می‌دهند. این نویسندگان نشان می‌دهند که تغییرات غیر نرمال مثبت (منفی) در پول نقد دارای تداوم کمتری (بیشتری) نسبت به تغییرات نرمال مثبت (منفی) در پول نقد هستند. چن و شین (۲۰۱۴) شواهدی را ارائه می‌دهند که سرمایه‌گذاران، افزایش‌های کمتر از حد مطلوب در بالانس نقدی را به طور منطقی قیمت‌گذاری می‌کنند. اگرچه این نویسندگان همچنین پشتیبانی اساسی را برای قیمت‌گذاری نادرست تغییرات منفی بازار در پول نقدی، صرف نظر از نرمال یا غیر نرمال بودن این تغییرات، فراهم می‌کنند.

در این مقاله، ما به دنبال فراهم کردن بینش‌هایی در تداوم (پایداری) و قیمت‌گذاری مولفه‌ی نقدی درامدهای خارج از آمریکا هستیم. همانطور که بارتون، هانسن، و پونال (۲۰۱۰) استدلال می‌کنند، مفاهیم ضمنی ارقام حسابداری ممکن است در طول بازارهای مختلف تغییر کنند و بنابراین نتوان آن‌ها را صرفا از مطالعه‌ی یک بازار منفرد (آمریکا) شناسایی کرد. در نتیجه، در یک جهان با تغییرات بین-کشوری در شرایط نهادی، شناخت مفاهیم ضمنی اعداد حسابداری، تا حد امکان در کشورهای بسیار، مهم است. در انجام این کار، ما می‌توانیم از مساله‌ی داده-جاسوسی مطرح شده در لو و مک‌کینلای (۱۹۹۰) اجتناب کنیم.

Abstract

The main objective of this paper is to examine the persistence, pricing and economic significance of the cash component of earnings in U.K. listed firms from 1981 to 2013. In so doing, we break down the cash component of earnings into changes in the cash balance and into issuances/distributions to debtholders and equity holders. We find that the cash component of earnings is more persistent than the accrual component and that this higher persistence can be attributed primarily to cash distributed to equity holders.

Cash retained by the firm as changes in the cash balance also appears to be more persistent than accruals, whereas cash attributed to debtholders has approximately the same persistence level as accruals. The results from our pricing models support the naïve investor hypothesis and show both that future stock returns have the strongest positive correlation with the most persistent cash subcomponent of earnings and that investors can devise a profitable investment strategy by investing in companies that have high cash distributions to equity holders. Our results are consistent across subperiods – when controlling for changes in financial reporting standards and the economic environment – and across different size groupings.