پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
| مقالات مرتبط با این موضوع |
کد محصول: M693
سال نشر: ۲۰۱۵
نام ناشر (پایگاه داده): اسپرینگر
نام مجله: Human Resource Management Practices
نوع مقاله: فصل کتاب (Book Chapter)
تعداد صفحه انگلیسی: ۱۶ صفحه PDF
تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۸ صفحه word
قیمت فایل ترجمه شده: ۱۷۰۰۰ تومان
عنوان فارسی:
مقاله ترجمه شده : افزودن ارزش و تکنیک مدیریت منابع انسانی : منابع انسانی مبتنی بر شواهد
عنوان انگلیسی:
Adding Value and HRM Practice : Evidence-Based HR
چکیده فارسی:
ما معتقدیم اگرچه منابع انسانی از ابزارها و تکنیک های بسیاری برخوردار است، اما همچنان از فقدان یک علم تصمیم گیری مافوق که چگونگی نیل به موفقیت استراتژیک توسط سازمانها بموجب منابع انسانی شان را تعریف کند رنج می برد. در جهت پشتیبانی تصمیم گیری های آگاهانه شرکت در خصوص مدیریت منابع انسانی (HRM) ، ما تثبیت یک سنت تکنیک های منابع انسانی مبتنی بر شواهد را پیشنهاد می کنیم. منابع انسانی مبتنی بر شواهد مجموعه ای از تکنیک ها، با ترکیب شواهد پژوهشی با اطلاعات ضمنی و قضاوت فردی کارشناسان منابع انسانی بعنوان منابع اساسی اطلاعات است. پس از مرور مفاهیم تکنیک منابع انسانی از تلاش های کارشناسانه، گرایشات اقتصادی و اجتماعی و نیز ابزارهای تجاری از سایر حوزه های مدیریتی، به پتانسیل استعداد بعنوان یک علم تصمیم گیری شواهد محور و گـام اول بسوی یک تفکر کلی برای پشتیبانی از تصمیمات منـابع انسـانی می پردازیم. بدین ترتیب، مـا معتقدیم فصـل
پیش رو سهم قابل توجهی در بصیرت کارکنان و کارشناسان در خصوص پیشرفت های آتی در زمینه منابع انسانی مبتنی بر شواهد دارد.
۱ مقدمه
در نتیجه ۱۵ سال تفکر «دِیو اولریش» ، متخصصان منابع انسانی گام های بلندی در جهت تبدیل به شرکای استراتژیک در سازمان ها برداشته اند (اولریش ۱۹۷۷). با این حال، مدیران همچنان در راستای اتخاذ تصمیماتی در خصوص منابع انسانی می کوشند که مطمئناً ارزش خواهند آفرید. علت این امر فقدان یک تکنیک شواهد محور منابع انسانی است (روسو و بارندز ۲۰۱۱)، که شرکت ها را از اتخاذ تصمیمات آگاهانه راجع به منابع انسانی باز می دارد. بمنظور توسعه کامل علم تصمیم گیری منابع انسانی که بطور متداول تحت عنوان «استعداد» از آن یاد می شود (بودریو و رامشتاد ۲۰۰۲)، اقتباس از یافته های شواهد محور هنگام تصمیم گیری پیرامون منابع انسانی برای مدیران و متخصصان منابع انسانی ضرورت دارد. علم تصمیم گیری یک چارچوب منطقی، قابل اطمینان، و سازگار ارائه می کند که تصمیمات حول منابع کلیدی را ارتقا می بخشد. اگرچه منابع انسانی از ابزارها و تکنیک های بسیاری برخوردار است، اما همچنان از فقدان یک علم تصمیم گیری مافوق که چگونگی نیل به موفقیت استراتژیک توسط سازمانها بموجب منابع انسانی شان را تعریف کند رنج می برد. بنابراین، اتخاذ علم تصمیمی گیری، استعداد، در تکنیک های منابع انسانی بمعنای تغییر تمرکز اولیه از «ارائه تکنیک ها و برنامه های منابع انسانی» به سمت «پشتیبانی از تصمیمات استراتژیک منابع انسانی» است.
ایده استفاده از شواهد پژوهشی برای کمک به اتخاذ تصمیمات مدیریتی پدیده تازه ای نیست، هرچند «منابع انسانی شواهد محور» بعنوان یک مفهوم نسبتاً تازگی دارد (EBHR؛ آنگوینیس و لنگ نیک-هال ۲۰۱۲؛ روسو و بارندز ۲۰۱۱). همانند پزشکی شواهد محور و مدیریت شواهد محور، تکنیک منابع انسانی شواهد محور نیز به مجموعه ای از رویکردها برای پشتیبانی از تصمیم گیری، عمدتاً مبتنی بر چهار منبع اطلاعات، یعنی یافته های پژوهش آکادمیک، شرایط ضمنی، تخصص و قضاوت کارمند، و دیدگاه سهامداران، اشاره دارد (براینر و سایرین ۲۰۰۹؛ ری و سایرین ۲۰۰۹). در ادامه بیشتر به این منابع اطلاعاتی که بتدریج یک تکنیک منابع انسانی شواهد محور را در پی خواهند داشت می پردازیم.
Abstract
We argue that although HR has a lot of tools and practices, it still lacks an overarching decision science that defines how organizations can obtain strategic success through their human resources. In order to support companies’ informed HRM decision-making, we recommend establishing a tradition of evidence-based HR practices. Evidence-based HR is a family of practices, combining research evidence with contextual information and individual judgment of HR professionals as essential sources of information. After having reviewed implications for HR practice from scholarly work, economic and societal trends as well as business tools from other managerial domains, we discuss the potential of Talentship as an evidence-based decision science and as a first step towards a general way of thinking to support HR decisions. As such, we believe the present chapter provides a significant contribution to the insights of practitioners and scholars into the further development towards evidence-based HR.