در این مقاله که به بررسی منتقدانه آثاری در خصوص برنامه‏ های بازرگانی که در بازاریابی صنعتی (IM) و جغرافیای اقتصادی (EG ) پیشرفت داشته است، می‏‏پردازیم، هدف‏مان ایجاد مذاکره ‏ای در حال جریان بین این شیوه ‏ها و قواعدهاست که نشان می‏‏دهد آنها می‏‏توانند از ‏یکدیگر ‏یاد بگیرند. در (IM) برنامه‏های بازرگانی به عنوان ابزارهای تبلیغاتی توجیه می‏‏شوند در حالی که (EG ) ‏ این رویداد‏ها را گروهی موقت می‏‏پندارد که از طریق آن موسسه‏ های تجاری می‏‏توانند از بدهی‏ ها و مسولیت‏ ها‏ی تثبیت ‏شدگی فرار کنند و با بازیگران همکاری متقابل داشته باشند، و از آنها ‏یاد بگیرند.

آثار (EG ) بینش‏‏هایی از (IM) را ادغام می‏‏کند که امکان فراتر رفتن از فرمول‏های اولیه را فراهم می‏کند و روند‏یادگیری بازاریابی -پایه ‏ای را در این رویدادها کم اهمیت جلوه می دهد. ( IM) فضای کاملا نظریه پردازی شده ‏ای را دارد و شرکت ‏کننده ‏ها و مدیر سینما را به عنوان واسطه‏‏ هایی جدا توجیه می‏کند و این حقیقت را نادیده می‏گیرد که بسیاری از این رویداد‏ها تریبون‏ های جمعی هستند که تراکم ‏های صنعتی ‏یا گروه‏ های جغرافیایی می‏‏توانند برای تثبیت تجارت جهانی خود استفاده کنند. طبق بررسی ‏ها، جهت گیری‏ های تحقیق و توسعه را هدف قرار دادیم که از‏ این طریق شرکت‏کننده ‏ها و‏ یا مدیران سینما می ‏توانند از سود ان به خوبی شبکه‏ ی جهانی تجارت جغرافیا محور استفاده کنند. بررسی‏ ها به مرزها و محدودیت‏ های رشته‏ ای و انظباطی اشاره دارد و قویاً بر رویارویی و برخوردهای فرا رشته ‏ای و قرارداد‏هایی در چارچوب تحقیق و توسعه ‏ی (IM) و (EG ) توصیه می‏‏کند.

مقدمه

برنامه ‏های بازرگانی جزء پرسابقه ‏ای از ترکیب تبلیغاتی بازار صنعتی می‏باشند. با وجود بحث‏ های مستمر در خصوص تأثیر منفی که دیجیتالی شدن فعالیت‏ های تبلیغاتی بر روی برنامه‏ های تجاری و بازرگانی داشته است، این رویداد‏ها همچنان به عنوان ابزار‏های تبلیغاتی مهمی ‏‏‏برای شرکت‏ ها باقی مانده است، شرکت‏‏ هایی که در بازاریابی صنعتی فعالیت دارند. (شرح مختصری از آن را در گلفتو و رینالو، ۲۰۱۲ ملاحظه کنید.) پژوهش ‏ها در رشته‏ ی بازاریابی صنعتی (IM) بیشتر بر روی این مساله تمرکز دارد که شرکت‏های خصوصی چگونه با هزینه‏ های گزاف ناشی از عرضه و نمایش کالا‏ی خود مشغول هستند، “ممکن است بهترین رویداد‏ها را انتخاب کند، حضورشان را به طور موثری مدیریت کنند و بازگشت سرمایه ‏گذاری‏ ها را افزایش دهند.

(بورگینی، گولفینو، رینالو، ۲۰۰۶٫ ‏هانس ۱۹۹۶) در جغرافیا‏ی اقتصادی (EG ) آثار توسعه ‏یافته در طول دهه‏ ی ۲۰۰۰ در جنبه ‏های مهمی ‏‏از دستاوردهای ( IM) منحرف می‏شود. این بر اساس دیدگاه تولیدی می ‏باشد و بر پایه‏ ی گفت‏وگو‏های بومی ‏‏و مدل خط مستقیم جهانی توسعه ‏ی گروه استوار است تا نشان دهد چگونه در خصوصی سازی مناطق صنعتی به بازار وسیعی دست می‏‏یابد. (بتل، ملبرگ و ماسکل، ۲۰۰۴) این آثار برنامه‏ های بازرگانی به عنوان رویداد‏های مهمی ‏‏در نظر می‏گیرد که تولیدکننده‏ی بومی ‏‏را قادر به ارتباط با شرکای غیربومی ‏‏می‏کند تا بدین ترتیب به بازار جدید‏ی دست‏ یابد و اطلاعات مهمی ‏‏درباره ی تکنولوژی و شرایط تولید موقعییت‏ های منطقه ‏ای دور بدست بیاورند. از چنین دیدگاه دانش محوری، برنامه‏ های بازرگانی به عنوان گروه ‏های موقتی شناخته می‏‏شوند که در ان ارتباط ‏های سازمان‏ یافته‏ ی بی واسطه این امکان را برای شرکت‏ ها به وجود می ‏‏آورد تا از بازیگرانی که از نظر جغرافیایی دور هستند ‏یاد بگیرند و با آنها در تعامل باشند و در نتیجه از جنبه‏ های منفی تثبیت شدگی و جا افتادگی خلاص شوند. (ماسکل، بتل و مالبرگ، ۲۰۰۶)

در این مقاله‏ ی ادراکی، ما به طور منتقدانه‏ ای به بررسی آثاری در برنامه‏ های بازرگانی در حیطه ‏ی (IM) و (EG ) می‏‏پردازیم.

Abstract

In this paper,we critically review literature on trade shows developed in industrialmarketing (IM) and economic geography (EG), aiming to contribute to the ongoing conversation between these disciplines and showing that they can learn from each other. In IM, trade shows are conceived as promotional instruments, whereas in EG these events are seen as temporary clusters through which firms can escape the liabilities of embeddedness and interactwith, and learn from, distant actors. EG literature has integrated insights fromIMthat have provided ameans to go beyond earlier formulations that downplayedmarket-based learning processes at these events. IM has in fact far under-theorized space and conceived exhibitors as individual agents, neglecting the fact that many of these events are collective marketing platforms that industry agglomerations or geographical clusters can use to affirm their presence in international markets. Based on our analysis, we propose research directions that can benefit individual exhibitors as well as geographically-based business networks. The analysis addresses the boundaries and limitations of disciplinary analyses and strongly suggests transdisciplinary encounters and engagements in IM and EG research