این مقاله به بررسی اثر نامتقارن تغییرات واقعی نرخ ارز بر فقر از طریق کانال کمک های مالی در ۹۹ کشور در دوره ۱۹۸۰-۲۰۱۵ می پردازد. نتایج مستند نشان می دهد که کاهش نرخ واقعی ارز اثرات مثبت قوی بر فقر از طریق کمک های مالی اعمال می کند. انتظار می رود که نتایج در مورد کشورهای نوظهور و در حال توسعه ، در طراحی نرخ ارز و سیاست های تورمی که بر میزان فقر مردم خود از طریق مکانیزم کمک های مالی تاثیر می گذارد، اهمیت زیادی داشته باشد.

کلیدواژگان: نرخ ارز واقعی، کمک های مالی، فقر، اثرات نامتقارن

مقدمه

جریان کمک های مالی نقدی در کشورهای در حال توسعه بیش از ده برابر از ۳۱.۰۵۸ میلیون دلار تا ۵۸۱.۶۴۰ میلیون دلار طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ افزایش یافته است که از جریان های کمکی توسعه خارجی پیشی می گیرد و دومین جریان ارز خارجی بزرگ را نزدیک به سرمایه گذاری های خارجی مستقیم تشکیل می دهد (بانک جهانی، ۲۰۱۶). کمک های نقدی سهم بسیار بزرگی از تولید ناخالص داخلی را در کشورهای کوچکتر را تشکیل می دهند؛ برای مثال ۳۶% تولید ناخالص داخلی در تاجیکستان، ۲۹% آن در لسوتو، ۲۵% در ساموا، ۲۳% در مولدووا، ۲۱% در قرقیزستان و ۲۰% در تونگا، نپال و لبنان است. کمک های نقدی ۱۰% و بیشتر از ۱۰% تولید ناخالص داخلی را در ۲۶ کشور با درآمد پایین و متوسط را تشکیل می دهند که منجر به ارتقای توسعه در بسیاری از این کشورها می شوند (بانک جهانی، ۲۰۱۶). بدین ترتیب کمک های نقدی اصطلاحا به عنوان mantra توسعه جدید نامیده شده اند (کاپور، ۲۰۰۵) درحالی که برخلاف سرمایه گذاری های مستقیم خارجی و جریان های کمک های خارجی ، کمک های نقدی به طور مستقیم توسط خانوارها دریافت می شوند و بنابراین منبع پایین به بالای امور مالی توسعه هستند (دی هاس، ۲۰۰۵). دامنه و اهمیت این جریان ها منجر به سود بالا در نقشی که در فرآیند توسعه ایفا کرده اند و کاهش فقر در کشورهای در حال توسعه شده است.

Abstract

This paper explores the asymmetric effect of real exchange rate changes on poverty through the remittance channel for a panel of 99 countries, spanning the period 1980–۲۰۱۵. Considering a threshold partial adjustment modelling approach, the results document that real exchange rate depreciations exert a stronger positive effect on poverty through remittances. The results are expected to be of substantial importance in the case of emerging and developing countries in designing exchange rate and inflation policies that affect the poverty levels of their population through the mechanism of remittances.

Keywords :Real exchange rates,Remittances,Poverty,Asymmetric effects

Introduction

Remittance inflows into the developing economies have increased over tenfold from US$ 31,058 million to US$ 581,640 over the 1990 to 2015 period, overtaking overseas development aid (ODA) flows, and accounting for the second largest foreign exchange inflow next to foreign direct investments (World Bank, 2016). Remittances account for a very large share of GDP in certain smaller economies, i.e., 36% of GDP in Tajikistan, 29% of GDP in Lesotho, 25% in Samoa, 23% in Moldova, 21% in Kyrgyzstan, and 20% in Tonga, Nepal and Lebanon.

Remittances account for 10% and above of GDP in 26 low and middle income economies contributing to the promotion of development in many of these countries (World Bank, 2016). Accordingly, remittances have been termed the “new development mantra” (Kapur, 2005), while unlike foreign direct investments and foreign aid flows, remittances are received directly by households, and therefore, are a “bottom up” source of development finance (De Haas, 2005). The magnitude and significance of these flows has led to a heightened interest in the role played by them in the development process, as well as in poverty alleviation in the developing economies.