مطالعات قبلی به ندرت به کشف موضوعات مرتبط با مدیریت نقدینگی پرداختند، از اینرو در مقاله تحلیل تجربی روابط بین چرخه تبدیل نقدی (CCC) و عملکرد شرکت با بررسی شرکت هایی از کشورهای مختلف بعنوان نمونه انجام می شود. ارتباط منفی بین چرخه تبدیل نقدی و ارزش و سودآوری شرکت مشاهده می شود و حمایت از سیاست سرمایه در گردش می تواند عملکرد شرکت را بالا برد، با اینحال این اثر زمانی کاهش یا معکوس می شود که شرکته ا در سطح پایین چرخه تبدیل نقدی وجود داشته باشند. نتایج پس از بررسی مشکلات درونی، تغییر محیط های اقتصادکلان، وضعیت توسعه اقتصادی، بحران های مالی، حاکمیت شرکت و محدودیت های مالی، یکسان می باشد.

۱.مقدمه

بحث تئوری مالی بطور کلی با یکی از گروه های زیر مرتبط است: بودجه سرمایه، ساختار سرمایه، سیاست سودسهام، یا مدیریت سرمایه در گردش . اگرچه مدیریت سرمایه در گردش بدلیل تاثیر آن بر ریسک و سودآوری شرکت و ارزش آن مهم است، با اینحال نسبت به سایر گروهها توجه کمی را به خود معطوف کرده است. “جو، لانستر، و استیونز” نشان می دهند که مدیریت روزانه دارایی و بدهی های کوتاه مدت شرکت نقش مهمی در موفقیت آن دارد. بنابراین، هرچند مدیریت سرمایه در گردش یک مدیریت مالی کوتاه مدت است، اغلب منبع اصلی سود است. “کروس و مانیکاس” مطرح می کنند که مدیریت جریان نقدی یک عنصر انتقادی از استراتژیهای عملیاتی شرکت است. مشارکت سرمایه در گردش شامل معامله بین سودآوری و ریسک است، و تعادل بین این دو عامل ضروری می باشد. شرکتها ممکن است سطح مطلوبی از سرمایه در گردش را دشاته باشند تا ارزش خود را بالا برند. تصمیماتی که می تواند سودآوری را بالا برد نیز منجر به افزایش ریسک شده، و برعکس تصمیماتی که بر کاهش ریسک تمرکز کرده ممکن است سودآوری بالقوه را کاهش دهد.

سیاست سخت مدیریت سرمایه در گردش می تواند عملکرد شرکت را بالا برد. اگر دوره جمع آوری حسابهای دریافتی بسیار طولانی باشد، شرکت ممکن است با خطر نقدینگی و بازیابی پرداخت مواجه شود. بطور مشابه، شرکت ممکن است هزینه حمل و نقل موجودی خود را از دست دهد اگر که دوره تبدیل موجودی بیش از حد افزایش یابد. افزایش دوره بازپرداخت ممکن است باعث کاهش تنش پرداخت شود. بعلاوه، حفظ سطح بالای سرمایه در گردش منجر به هزینه فرصت می شود اگر که شرکت سرمایه های بسیار سودآور را رها کند. بنابراین، چندین مطالعه نشان دادند که چرخه تبدیل پول نقد کم (CCC) می تواند عملکرد عملیات را بهبود دهد. برای مثال، برخی نویسندگان نشان دادند که سیاست سخت نقدینگی می تواند ارزش و سودآوری شرکت را بالا برد. بعلاوه، “سونن” تایید کرد که CCC طولانی ممکن است دلیل اصلی ورشکستگی باشد.

Abstract

Previous studies have seldom explored issues regarding liquidity management; hence, we conduct a global empirical analysis of the relationship between the cash conversion cycle (CCC) and corporate performance by adopting enterprises from different countries as samples. We observe a negative relationship between the CCC and firm’s profitability and value, supporting that an aggressive working capital policy can enhance corporate performance; however, this effect reduces or reverses when firms exist at the lower CCC level. Results remain identical after considering endogenous problems, changes in macroeconomic environments, economic development status, financial crises, corporate governance, and financial constraints.

Keywords Global market,Cash conversion cycle,Liquidity management ,Corporate performance

Introduction

Finance theory discussion is generally related to one of the following categories: capital budgeting, capital structure, dividend policy, or working capital management. Although working capital management is vital because of its impact on a firm’s profitability and risk, and consequently its value (Smith, 1980), it has received less attention than the other aforementioned categories. Jose, Lancaster, and Stevens (1996) indicate that the day-to-day management of a firm’s short-term assets and liabilities plays a crucial role in its success. Therefore, although working capital management is short-term financial management, it often becomes a genuine source of profit. Kroes and Manikas (2014) suggest that cash flow management is a critical element of a firm’s operational strategies.

Working capital investment involves a trade-off between profitability and risk, and the balance between both factors is essential. Firms may have an optimal level of working capital that maximizes their value (Deloof, 2003; Howorth & Westhead, 2003). Decisions that can increase profitability can also increase risk; conversely, decisions that focus on risk reduction may reduce potential profitability (Filbeck & Krueger, 2005; García–Teruel & Martínez–Solano, 2007). Related literature suggests that an aggressive working capital management policy can enhance a firm’s performance. If the accounts receivable collection period is too long, the firm may face the risk of liquidity and payment recovery. Similarly, the firm may lose its inventory-carrying cost if the inventory conversion period is excessively increased. Increasing the payable deferral period may result in reduced payment stress. In addition, maintaining a high level of working capital leads to an opportunity cost if the firm relinquishes more profitable investments.

Therefore, several studies have indicated that a reduced cash conversion cycle (CCC) can improve operating performance. For example, Hager (1976), Kamath (1989), Jose et al. (1996), Shin and Soenen (1998), Wang (2002), Deloof (2003), García–Teruel and Martínez–Solano (2007), Raheman and Nasr (2007), Uyar (2009), Ba~nos-Caballero, García-Teruel, and Martínez-Solano (2012), and Lee (2015) all indicate that an aggressive liquidity policy can enhance a firm’s profitability and value.Furthermore, Soenen (1993) documented that a long CCC might be a primary reason for bankruptcy. Other related studies have suggested a different viewpoint; that is, a firm’s performance can be improved by a conservative working capital management policy.

Ba~nos-Caballero, García-Teruel, and Martínez-Solano (2010) asserted that a longer CCC may increase a firm’s sales and profitability for several reasons: First, a firm can increase its sales by extending a higher trade credit that helps the firm to strengthen its relationships with its customers (Ng, Smith, & Smith, 1999). Second, larger inventories can prevent interruptions in the production process and loss of business because of the scarcity of products. In terms of accounts payables, companies may take advantage of crucial discounts for early payments if they reduce supplier financing (Ng et al., 1999; Wilner, 2000). According to Czyzewski and Hicks (1992), firms with abundant cash can produce higher than average returns on assets. Afza and Nazir (2008) observe a negative relationship between a firm’s profitability measures and the aggressiveness of its working capital investment; a firm yields negative returns if an aggressive working capital policy is adopted.

Based on the aforementioned findings, empirical studies on liquidity management have yielded mixed results. We conclude that the reason for this mixed result is that these studies have not conducted sufficiently thorough examinations and have not considered changes in macroeconomic environments, economic development status, financial crises, corporate governance, financial constraints, and endogeneity problems.

Smith (1987), Blinder and Maccini (1991), Carpenter, Fazzari, and Petersen (1994), Kashyap, Lamont, and Stein (1994), and Michaelas, Chittenden, and Poutziouris (1999) all indicate that changes in macroeconomic environments influence corporate liquidity. Klapper (2006) observe that the economic development status influences a business’ accounts receivable by changing the credit policy. According to C_espedes, Gonz_alez, and Molina (2010), undeveloped financial markets and economies are volatile and allow few financing options for firms, which may influence decisions related to working capital management. Campello, Graham, and Harvey (2010) suggested that financial crises affect financial constraints and unconstrained corporate liquidity management.