اطلاعیه

مقاله انگلیسی با ترجمه عمق تجربه و اتحاد درمانی: چه چیزی نتیجه را برای چه کسی در درمان متمرکز بر هیجانات برای تروما پیش‌بینی می‌کند؟

این مقاله مروری  به زبان انگلیسی از نشریه وایلی مربوط به سال ۲۰۲۱ دارای ۲۰ صفحه انگلیسی با فرمت PDF و ۳۱ صفحه ترجمه فارسی به صورت فایل  WORD قابل ویرایش می باشد در ادامه این صفحه لینک دانلود رایگان مقاله انگلیسی ، بخشی از ترجمه فارسی مقاله و  لینک خرید آنلاین ترجمه ی کامل مقاله موجود می باشد

عنوان فارسی:

 عمق تجربه و اتحاد درمانی: چه چیزی نتیجه را برای چه کسی در درمان متمرکز بر هیجانات برای تروما پیش‌بینی می‌کند؟

عنوان انگلیسی:

Depth of experiencing and therapeutic alliance: What predicts outcome for whom in emotion focused therapy for trauma?

کد محصول: R124

سال نشر: ۲۰۲۱

نام ناشر (پایگاه داده): وایلی

نام مجله: the British Psychological Society

نوع مقاله: مروری  (Review articles)

متغیر : دارد

فرضیه: ندارد

مدل مفهومی:  دارد

پرسشنامه : ندارد

تعداد صفحه انگلیسی: ۲۰ صفحه PDF

تعداد صفحه ترجمه فارسی:  ۳۱ صفحه WORD

قیمت فایل ترجمه شده:  ۸۵۰۰۰ تومان

برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید

دانلود رایگان مقاله بیس انگلیسی

وضعیت ترجمه: این مقاله به صورت کامل ترجمه شده برای خرید ترجمه کامل مقاله بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید (لینک دانلود بلافاصله بعد از خرید نمایش داده می شود)

خرید و دانلود ترجمه ی مقاله انگلیسی

مقالات مرتبط با این موضوع: برای مشاهده سایر مقالات مرتبط با این موضوع (با ترجمه و بدون ترجمه)  بر روی دکمه ذیل کلیک نمایید

مقالات انگلیسی مرتبط با این موضوع جدید

فهرست مطالب

چکیده
نکات درمانگران
مکانیسم های پیشنهادی تغییر در درمان تروما
پاسخگویی
درمان متمرکز بر هیجان برای تروما
اتحاد درمانی
پردازش هیجانی از طریق عمق تجربه
مطالعه حاضر
روش
طرح
شرکت کنندگان
مشخصات جمعیت شناختی و درمانی مراجع
درمانگران
معیارها
روش
تحلیل آماری
نتایج
پیامدهای بالینی
محدودیت ها و مسیرهای تحقیقاتی آتی
جمع بندی

چکیده فارسی

هدف. هدف از این مطالعه تعیین میزان تأثیر فرآیندهای درمانی – اتحاد کاری و عمق تجربه – بر نتیجه درمان بود.

روش. تفاوت‌های فردی در این فرآیندها در مراحل اولیه و کاری مورد بررسی قرار گرفت تا تأثیر آنها بر کاهش علائم مشخص شود. مجموعه داده‌های آرشیوی از ۴۲ نفر که تحت درمان متمرکز بر هیجان برای آسیب‌های ناشی از بدرفتاری دوران کودکی قرار گرفته بودند، به منظور بررسی کیفیت متفاوت فرآیندهای مراجعین در طول درمان استفاده شد.

نتایج. امتیازات اتحاد در طول مرحله کاری برای کسانی که در اوایل درمان در تشکیل یک اتحاد مشکل داشتند، بهترین پیش بینی کننده برای نتیجه درمان بود (b = -.42). این پیش بینی با تغییر فرآیند بهبود در اتحاد در گذار از مراحل اولیه به مرحله کاری تقویت می شود (d = 1.0). در مقابل، برای کسانی که در کسب تجربه عمیق در اوایل درمان مشکل داشتند، عمق تجربه در مرحله کاری بهترین پیش بینی کننده برای  نتیجه درمان بود (b = -.36). این پیش بینی با بهبود عمق تجربه در گذار از مراحل اولیه به مرحله کاری تقویت می شود (d = 0.69).

نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که تمرکز بر فرآیندی که مراجعان در اوایل درمان با آن مشکل دارند، به بهتر شدن نتیجه درمانی کمک می‌کند.

مکانیسم های پیشنهادی تغییر در درمان تروما

روش های مختلفی برای درمان تروما ارائه شده است. این روش ها به طور طبیعی مفروضاتی را که توسط توسعه‌دهندگانشان در مورد مکانیسم‌های اساسی که برای درمان موفقیت‌آمیز علائم مرتبط با تروما نیاز به اصلاح دارند، منعکس کرده‌اند. برای مثال، مواجهه درمانی (کین، فیربنک، کادل و زیمرینگ، ۱۹۸۹) شامل مواجهه مکرر افکار، تصاویر و احساسات مرتبط با حفظ عوارض تروما است. بنابراین توسعه دهندگان این رویکرد، روند عادت کردن به محرک های مزاحم را به عنوان یک جزء برای تغییر اساسی در کاهش علائم تروما می بینند (فوآ و کوزاک، ۱۹۸۶؛ جیکوکس، فوا، و مورال، ۱۹۹۸)…

جمع بندی

  علیرغم دستیابی به نتایج مشابه موفق، اتحاد کم و زیاد و همچنین زیرگروه‌های دارای تجربه کم و زیاد مسیرهای مختلفی را برای تغییر در پیش گرفتند. این مطالعه نشان داد که برای کسانی که در ابتدا در اتحاد یا عمق تجربه پایین‌تر بودند، حمایت و تقویت این فرآیندهای غیربهینه (چه اتحاد چه تجربه) احتمالاً مسیر دستیابی به یک نتیجه موفقیت‌آمیز می باشد. در درمان هایی که در آن یک فرآیند یا دیگری توسعه نیافته بود، بدیهی است که مسیر رسیدن به یک نتیجه موفقیت آمیز شامل تلاش های درمانگران برای رسیدگی و تسهیل درگیر شدن برخی از ابعاد ضعیف در طول مرحله کار است، که سپس سطوح پایینی از درماندگی بین فردی را پیش بینی می کند…

مروری بر طرح تحقیق، استراتژی تحلیل و فرضیه ها
مروری بر طرح تحقیق، استراتژی تحلیل و فرضیه ها

Abstract

Objective. The purpose of this study was to determine the extent to which therapeutic processes – working alliance and depth of experiencing – contributed to outcome.

Method. Individual differences in these processes were examined at the early and working phases to determine their impact on symptom reduction. An archival data set of N = 42 individuals who underwent emotion-focused therapy for trauma for childhood maltreatment was used to examine the differential quality of client processes throughout treatment.

Results. For those who had difficulty forming an alliance early in therapy, alliance scores during the working phase were the best predictor of outcome (β = -.۴۲). This was complemented by a process change of improvement in alliance from the early to working phases (d = 1.0). In contrast, for those who had difficulty engaging in deepened experiencing early in therapy, depth of experiencing in the working phase was the best predictor of outcome (β = -.۳۶). This was complemented by an improvement in depth of experiencing from the early to working phases (d = .69).

Conclusions. The findings of this study suggest that focusing on the process that clients have trouble with early in therapy contributes to the best treatment outcome

Proposed mechanisms of change in the treatment of trauma

A variety of approaches have been developed for the treatment of trauma. These approaches have naturally reflected the assumptions held by their developers regarding the underlying mechanisms that require modification for the successful treatment of trauma-associated symptomatology. For instance, exposure therapy (Keane, Fairbank, Caddell, & Zimering, 1989) involves the repeated exposure of thoughts, images, and emotions associated with the maintenance of trauma sequelae…

Conclusion

Despite achieving similarly successful outcomes, the low and high alliance as well as low and high experiencing subgroups took different pathways to change. This study demonstrated that, for those who were initially lower in the alliance or depth of experiencing in therapy, supporting and augmenting these sub-optimal processes (whether alliance or experiencing) was likely the pathway to achieving a successful outcome. In treatments in which one or the other of these processes was underdeveloped, it is evident that the trajectory to a successful outcome involved therapists’ efforts to address and facilitate the engagement of some missing ingredient during the working phase, which then predicted low levels of interpersonal distress…

مقالات مرتبط با این موضوع

مقاله در زمینه روانشاسی و علوم اجتماعی با ترجمه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.