مقاله ترجمه شده راهکارهای تجربی عمومی برای مهار پیشاب

 

کد محصول: R53

سال نشر: ۲۰۱۲

نام ناشر (پایگاه داده): Springer

نام مجله: Eur J Pediatr

نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)

تعداد صفحه انگلیسی:  ۱۳ صفحه PDF

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۲۳   صفحه word

قیمت فایل ترجمه شده:  ۶۸۰۰۰ تومان

عنوان فارسی:

مقاله ترجمه شده :  راهکارهای تجربی عمومی برای مهار پیشاب

عنوان انگلیسی:

Practical consensus guidelines for the management of enuresis

چکیده فارسی:

علی­رغم شیوع بالای بیماری بی ­اختیاری ادراری، پزشکان برای مهار آن راهکارهای اندک و نابسنده­ در اختیار مبتلایان گزارده­اند. بنابراین، مراقبت از مبتلایان نیز نامساعد و نابسنده است که این عامل می­تواند تأثیرات عمیق بر خانواده­ها و فرزند مبتلایشان بگذارد. به مجرد اینکه جمع­آوری تاریخچۀ بیماری و انجام آزمایشات، علائم بی­اختیاری روزانۀ ادرار یا اختلالات هم­ابتلا را رفع کند، بی­اختیاری ادرار تک­سیمپوماتیک در اکثریت مبتلایان به طور مؤثر قابل مدیریت است

بی ­اختیاری ادرار غیر تک­سیمپوماتیک اغلب شرایط پیچیده ­تری است؛ ارجاع این بیماران به مراکز تخصصی می­تواند به این مبتلایان کمک کند. ما برای پیش گذاشتن مقتضی­ترین دورۀ درمان، دو راهکار فرعی را به اجمال نشان می­دهیم. ۱) سنجش پایه که فقط مؤلفه­های اساسی بررسی تشخیصی را پوشش می­دهد و تنها با یک ویزیت در مطب قابل اجرا است، ۲) سنجش­های افزوده از جمله مرور ثبت ادرار روزانه در خلال مشاوره و دو ویزیت در مطب و قبل از شروع درمان یا ارجاع به مراکز تخصصی که به زمان بیشتری نیاز است و این باید مؤثرتر از درمان اول باشد. نتیجه­گیری: این راهکارها مورد تأیید نفرولوژی و اورولوژی کودکان است و در هر دو درمان اولیه و درمان ثانویه قابل استفاده است و از سیاهه، دفترچۀ ثبت ادرار طی ۲۴ ساعت  و نمودار­های نشان­دهندۀ گردش کار استفاده می­شود.

لغات کلیدی: بی­اختیاری ادراری، تک­سیمپوماتیک، راهکارهای عمومی، درمان اولیه، مدیریت

Abstract

Despite the high prevalence of enuresis, the professional training of doctors in the evaluation and management of this condition is often minimal and/or inconsistent. Therefore, patient care is neither optimal nor efficient, which can have a profound impact on affected children and their families. Once comprehensive history taking and evaluation has eliminated daytime symptoms or comorbidities, monosymptomatic enuresis can be managed efficaciously in the majority of patients. Non-monosymptomatic enuresis is often a more complex condition; these patients may benefit from referral to specialty care centers. We outline two alternative strategies to determine the most appropriate course of care.

The first is a basic assessment covering only the essential components of diagnostic investigation which can be carried out in one office visit. The second strategy includes several additional evaluations including completion of a voiding diary, which requires extra time during the initial consultation and two office visits before treatment or specialty referral is provided. This should yield greater success than first-line treatment. Conclusion: This guideline, endorsed by major international pediatric urology and nephrology societies, aims to equip a general pediatric practice in both primary and secondary care with simple yet comprehensive guidelines and practical tools (i.e., checklists, diary templates, and quick-reference flowcharts) for complete evaluation and successful treatment of enuresis.

Keywords: Enuresis, Monosymptomatic, Consensus guidelines, Primary care, Management