کد محصول: M557
سال نشر: ۲۰۱۶
نام ناشر (پایگاه داده): الزویر
نام مجله: Research Policy
نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)
تعداد صفحه انگلیسی: ۱۴ صفحه PDF
تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۴۰ صفحه word
قیمت فایل ترجمه شده: ۲۲۰۰۰ تومان
عنوان فارسی:
مقاله ترجمه شده : حفظ برندگان: آیا میتوان با سیاستگذاری موجب افزایش رشد کارآفرینی شد؟
عنوان انگلیسی:
Retaining winners: Can policy boost high-growth entrepreneurship?
چکیده فارسی:
ما در طول شش سال، به تحلیل تأثیر رشد برخواسته از سیاستگذاریهای نوین در عرصهی کارآفرینی مترقی پرداختیم. با استفاده از یک بازهی زمانی هشت ساله که دو سال پیش از آغاز این عمل ابتکاری شروع شده بود و همچنین همسانسازی مقدار گرایش با هدف مهار جهتگیری در گزینش، دریافتیم که این ابتکار عمل سبب گشته بود تا مقادیر رشد سازمانهایی که ما با آنها سروکار داشتیم، دو برابر شوند. این ابتکار عمل همچنین، بر میزان پایهی ارزش پولی نیز بسیار تأثیرگذار بود. علاوه بر اینکه توانستیم برای نخستین بار به مدارکی متقن پیرامون تأثیر رشد برخواسته از اعمال ابتکاری در حوزهی کارآفرینی مترقی دست پیدا کنیم، ما به منظور تکمیل فعالیتهای پیشین “بازدارندگی” و “پلزنی”، به وسیلهی استفاده از مفهوم فعالیتهای افزایش ظرفیت، نقش خود را در نظریهی حمایت مالی دولت ایفا میکنیم.
واژگان کلیدی:کارآفرینی مترقی، تأثیر سیاستگذاری مترقی، سیاست کارآفرینی،حمایت مالی دولت، ارزیابی تأثیر
مقدمه
اگر چه کارآفرینی برای چندین دهه کانون مهم سیاستگذاری بوده است اما تمرکز آشکار بر کارآفرینی مترقی مربوط به همین اواخر میشود (شان ۲۰۰۹). برای مثال در اتحادیهی اروپا، گروه تخصصی (غزالها، Gazelles) Europe Innova آخرین گزارش خود را در سال ۲۰۰۸ ارائه کرد (اوشیو و هولتزل ۲۰۰۸). نخستین سیاستگذاریهای ابتکاری که منحصرا موجب تسهیل فعالیتهای اقتصادی “توانمند” و جدید میشدندتقریبا در همین زمان در اروپا ظهور کرده و کارهای علمی در عرصهی سیاستهای مترقی همچنان نوشکفته باقی ماندند (ماسون و براون ۲۰۱۳). بنابراین اگرچه تجربهای فزاینده در خصوص چگونگی طراحی سیاستهای ابتکاری مترقی وجود دارد اما دربارهی اینکه آیا این سیاستها به راستی کارآمد ه ستند یا خیر، اطلاعات کمی در دست است. هدف ما در این نوشتار بررسی توانایی سیاستگذاریها به منظور افزایش رشد سازمانهای جدید و توانمند میباشد. برای پشتیبانی از سیاستهای مدرک محور، نیازمند مدرک میباشیم (ساندرسون ۲۰۰۲). در جایی که اتخاذ تصمیم برای سیاست گذاری در شیوههای مختلف کاری نیازمند توافق یا اصطلاحا”بده بستان” است داشتن مدارک متقن بسیار حائز اهیمت میباشد – یعنی گزینش “آ” به جای “ب” (پاوسون ۲۰۰۶). کارآفرینی مترقی نمونهای مناسب از این “بدهبستانها” ست چرا که ابتکار عملها در سیاستگذاری مترقی، شرکتهایی را انتخاب میکنند که برای دستیابی به رشد سریع، دارای انگیزه و توانایی بالقوه میباشند (اوشیو و همکاران ۲۰۰۷).
با توجه به وجود منابعی کمیاب، سیاستهای مترقی جایگزین سیاستهای کارآفرینی فراگیرتر میگردند. بنابراین داشتن مدارک و دلایلی مبنی بر مناسب بودن چنین سیاستهایی برای نیل به هدف مورد نظر بسیار مهم است. سیاستگذاری در زمینهی کارآفرینی مترقی معمولا به این دلیل مورد حمایت و تصدیق قرار میگیرد که در هر گروه تنها بخش کوچکی از همهی فعالیتهای کارآفرینی قادر به ایجاد بخش عمدهای از منافع اقتصادی هستند – منافعی همچون ایجاد مشاغل جدید (آکس ۲۰۰۸، بیرچ و همکاران ۱۹۹۷، شین ۲۰۰۹). این تمرکز بر توانایی بالقوه برای تأثیر گذاری، یکی از “حقایقی” ست که به طور گسترده در پژوهشها و سیاستگذاریها در عرصهی کارآفرینی پذیرفته شده است. با این حال تمرکز بر تأثیر، ضمانتی بر این نیست که سیاستگذاریها برای تسهیل رشد سریع در سازمانها مؤثر یا حتی امکان پذیر خواهند بود. مسلما به همین میزان و به طور گسترده این موضوع پذیرفته شده است که “برگزیدن برندگان” دشوار است – و احتمالا دولتها برای انجام انتخابهایی از این دست به میزان کافی مجهز نمیباشند (استوری ۱۹۹۴، کواد و همکاران ۲۰۱۴). این تضاد میان دلایل ارائه شده برای سیاستگذاری پدیده – محور و بدگمانیها دربارهی توانایی دولتها برای اجرای کارآمد چنین سیاستهایی، دوباره سبب برجسته ساختن نیاز به مدارکی ناب پیرامون تأثیر سیاستگذاری در عرصهی کارآفرینی مترقی میگردد.
اگرچه نیاز به مدرک کاملا مشهود است اما ارزیابی تأثیرگذاری سیاستهای ابتکاری و مترقی، کاری بسیار چالش برانگیز است. شرکت در چنین ابتکار عملهایی به انتخاب دوگانه مربوط میشود: تنها برخی از فعالیتهای اقتصادی جدید به طور خودجوش برای چنین ابتکارعملهایی اعلام درخواست میکنند و همهی داوطلبان نیز واجد شرایط محسوب شناخته نمیشوند. البته از میان اینها نیز برخی حذف خواهند شد چرا که همهی داوطلبان واجد شرایط نیز نمیتوانند این برنامه را تکمیل کنند. ممکن است به وقوع پیوستن تأثیرات رشد به سالها زمان نیاز داشته باشد: این تنها تعداد اندکی از سیاستهای مترقی هستند که از سابقهای به میزان کافی طولانی برای انجام یک ارزیابی معنادار بر روی این ابتکار عمل برخوردار هستند. آزمایشهای کنترل شده (استاندارد طلایی از ارزیابی تأثیر) به شکل بازدارندهای گران خواهد بود. در نهایت، همهی سیاستگذاریهای مبتکرانه برای پشتیبانی از ارزیابی تأثیر به شکلی سازمانیافته به بررسی عملکرد موضوعات مورد مطالعهی شان نمیپردازند. به دلیل چنین چالشهایی بیشتر ارزیابیهای سیاسی برای جلوگیری از جهتگیریها در گزینش و نمونهبرداری خطر در متغیر خروجی با مشکل مواجه میشوند. در حقیقت همچنان هیچ مدارک متقنی در خصوص سودمندی و تأثیر سیاستگذاری مترقی وجود ندارد.
Abstract
We analysed the growth impact delivered by a high-growth entrepreneurship policy initiative over a six-year period. Using an eight-year panel that started two years before the initiative was launched and propensity score matching to control selection bias, we found that the initiative had more than doubled the growth rates of treated firms. The initiative had delivered a strong impact also on value-for-money basis. In addition to producing the first robust evidence on the growth impact delivered by a high-growth entrepreneurship initiative, we contribute to public sponsorship theory with the notion of capacity-boosting activities to complement previously discussed buffering and bridging activities.