در این مقاله ما اثرات بازار سرمایه مرتبط با پذیرش اجباری IFRS 8 را برای نمونه ای از شرکت های آلمانی تجزیه و تحلیل می کنیم. تحقیق ما الهام گرفته از تغییر در قوانین گزارشگری بخش ناشی از پذیرش رویکرد مدیریتی است که از پروژه کوتاه مدت همگرایی IASB و FASB حاصل گشته است. به طور خاص ما از یک طرح تفاوت در تفاوت ها استفاده کردیم تا این موضوع را بررسی کنیک که آیا شرکت هایی که IFRS 8 را اِعمال می کنند تجربه کاهش در عدم تقارن اطلاعات و یا افزایش در دقت پیش بینی را خواهند داشت یا خیر.

ما هیچ کاهش قابل توجهی در عدم تقارن اطلاعات مشاهده نکردیم. این کاهش توسط عمق و شکاف قیمت پیشنهادی خرید و فروش اندازه گیری شده است. همچنین هیچ افزایش قابل توجهی نیز در دقت پیش بینی که توسط خطاهای پیش بینی بین دوره های پیش و پس از IFRS 8 مشاهده نکردیم. هیچ اثرات منحصر به فردی نیز از پذیرش اجباری IFRS 8 برای شرکت های آلمانی پیدا نکردیم. نتایج ما نشان می دهد که پذیرش تجارب موفق ایالات متحده، الزاماً برای سایر کشورهایی که IFRS را اعمال می کنند بهترین گزینه نمی باشد. یافته های ما می تواند برای IASB که بازنگری پیاده سازی IFRS 8 را در سال ۲۰۱۳ به پایان رساند و در حال حاضر تغییرات بالقوه در IFRS 8 را مد نظر دارد مفید و جالب باشد.

کلمات کلیدی: گزارش گیری بخش، IFRS 8، IAS 14R، عدم تقارن اطلاعات، دقت پیش بینی، طرح تفاوت در تفاوت ها

مقدمه

با وجود اینکه افشای اطلاعات بخش معمولاً به عنوان یک منبع اطلاعاتی ضروری برای ارزیابی موقعیت و چشم اندازهای مالی شرکت شناخته می شود (AIMR, 1993)، در طول دو دهه گذشته، کفایت اصول پایه گزارش دهی بخش، موضوع بحث های مداوم در تدوین استاندارد بوده است (AICPA AICPA, 1994; Pacter, 1993). در نوامبر ۲۰۰۶، IASB، IFRS 8 را به عنوان بخشی از پروژه همگرایی کوتاه مدت آن با تدوین کننده استاندارد آمریکا FASB صادر کرد. در نتیجه، رویکرد مدیریت را برای گزارش دهی بخش پذیرفت، و از نمونه ای از استاندارد SFAS 131 ایالات متحده پیروی کرد. IFRS 8 برای دوره های مالی که از ۱ ژانویه ۲۰۰۹ شروع می شوند یا بعد از آن هستند، قابل اجرا بود، و کاربرد اولیه مجاز بود.

تحت رویکرد مدیریت، شرکت ها ملزم هستند داده های بخش را براساس سازمان داخلی خود و براساس ماهیت و میزان اطلاعاتی که توسط مدیریت برای تصمیم گیری در مورد منابع که باید به بخش های عملیاتی اختصاص یابد و ارزیابی عملکرد بخش افشاء کنند. در مقایسه، استانداردهای قبلی ایالات متحده و بین المللی (SFAS 14, IAS 14, IAS 14R)، از رویکرد ریسک ها و پاداش ها به عنوان یک اصل مهم استفاده کردند. این رویکرد، شرکت ها را ملزم ساخت تا اطلاعات بخش را بر حسب خط کسب و کار و مناطق جغرافیایی، گزارش کنند، در نتیجه، فعالیت هایی با ریسک ها و بازده مشابه باید در یک بخش یکسان قرار بگیرند. علاوه بر این، تحت رویکرد ریسک ها و پاداش ها، اطلاعات بخش با استفاده از سیاست های حسابداری و مطابق با IFRS تهیه شد (McConnell and Pacter, 1995).

پذیرش تدوین کنندگان استاندارد در خصوص رویکرد مدیریت، توسط تهیه کنندگان گزارش بخش مالی پشتیبانی شد. آنها ادعا کردند که افشای بخش تحت رویکرد مدیریت، اطلاعات مناسب تری ارائه خواهد کرد، و بر مزایایی تأکید کردندکه کاربران از مشاهده شرکت از “دیدگاه مدیریت” کسب خواهند کرد (Martin, 1997, p. 29). در مقابل، مخالف رویکرد مدیریت، که عمدتاً شامل سرمایه گذاران و سایر کاربران بود، به فقدان

مقایسه پذیری علاققه مند بودند، و نسبت به قوانین تعیینی استاندارد پیشین IAS 14R، اختیارات را افزایش داد (به عنوان مثال، Kwok & Sharp, 2005). به همین ترتیب، پارلمان اروپا، نگرانی های جدی در مورد پذیرش IFRS 8 بیان کرد، و از کمیسیون اروپا خواست تا قبل از تصمیم گیری در مورد تأیید IFRS 8، ارزیابی تأثیر عمقی انجام دهد.

Abstract

In this paper, we analyze capital market effects associated with the mandatory adoption of IFRS 8 for a sample of German firms. Our research is motivated by the change in segment reporting rules due to the adoption of the management approach resulting from the IASB and FASB short-term convergence project. In particular, we use a difference-in-differences design to investigate whether firms applying IFRS 8 experience a decrease in information asymmetry and/or an increase in forecast accuracy. We document no significant decline in information asymmetry, measured by bid-ask spreads and depths, and no significant increase in forecast accuracy, measured by forecast errors, between the pre and post IFRS 8 periods for mandatory adopters relative to a group of control firms.

Thus, we find no unique effects of the mandatory adoption of IFRS 8 for German firms. Our results indicate that adopting supposed US ‘best practice’ might not necessarily be the best choice for every IFRS-applying country. Our findings should be of interest to the IASB, which finished its post-implementation review of IFRS 8 in 2013 and is currently considering potential changes to IFRS 8.

Keywords: Segment reporting,IFRS 8,IAS 14R,Information asymmetry,Forecast accuracy,Difference-in-differences design

۱. Introduction

Even though segment disclosures are commonly recognized as an indispensable source of information for evaluating a firm’s financial position and prospects (AIMR, 1993), the adequacy of the underlying segment reporting principles has been the subject of ongoing debates in standard-setting over the last two decades (AICPA, 1994; Pacter, 1993). In November 2006, the IASB issued IFRS 8 as part of its short-term convergence project with the US standard-setter FASB. It thereby adopted the management approach to segment reporting, following the example of the US standard SFAS 131. IFRS 8 was effective for fiscal periods beginning on or after January 1, 2009, with earlier application permitted. Under the management approach, firms are required to disclose segment databased on their internal organization and on the nature and extent of information that is used by management for making decisions about resources to be allocated to operating segments and assessing segment performance. In comparison, previous US and international standards (SFAS 14, IAS 14, IAS 14R) used the risks and rewards approach as an overriding principle. This approach required firms to report segment information by both lines-of-business and geographic areas, whereby activities with similar risks and returns had to be placed in the same segment. Further, under the risks and rewards approach segment information was prepared using accounting policies in line with the IFRSs (McConnell and Pacter, 1995).