پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
کد محصول: h171
قیمت فایل ترجمه شده ۲۱۰۰۰ تومان
تعداد صفحه انگلیسی: ۸
سال نشر: ۲۰۱۵
تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۹ صفحه WORD
عنوان فارسی:
مقاله انگلیسی حسابداری با ترجمه فارسی: حسابداری و نبرد در مقابل فساد در تامین دولتی ایتالیا: یک تحلیل انتقادی طولی (۱۹۹۲-۲۰۱۴
عنوان انگلیسی:
Accounting and the fight against corruption in Italian government procurement:A longitudinal critical analysis (1992–۲۰۱۴
چکیده فارسی:
در سال ۱۹۹۲، یک زلزله سیاسی ایتالیا را تکان داد که در آن زمان مورد فساد و کلاهبرداری “دستهای پاک[۱]” (”Mani Pulite”)در منظر عموم گسترده شد، و شبکه وسیعی از سیاستمداران، تاجران و ماموران دولتی فاسد آشکار شد. بویژه دستگاه امور اداری شامل این افشاء بود و آشکار شد که شیوههای تامین دولتی توسط یک فرهنگ سازمانی فسادشکل گرفته بود. این مقاله یک تحلیل انتقادی طولی از دوره ۲۲ سال متعاقب را فراهم میکند تا بصورتی انتقادی ارزیابی کند که آیا پس از آن، معرفی انجمنهای ضد فساد مبتنی بر حسابداری به جلوگیری از رفتارهای فاسد کمک کرد.
کلمات کلیدی: حسابداری، فساد، ایتالیا، دولت، تامین
مقدمه
در مقاله پیش رو در این موضوع خاص در زمینه فساد، نئو[۱] و دیگران (۲۰۱۵) پیشنهاد دادند که مصنوعات حسابداری و فعالیتهای نظارتی، دو مولفه اصلی هر انجمن ضد فساد هستند. این انجمنهای روشنسازی، همچنان که به آنها ارجاع میشود، دارای این پتانسیل هستند که فعالیتهای فاسد را پدیدار سازند و به ساخت نهادهای منظم کمک کنند. بطور همزمان، نئو و همکارانش پیشنهاد میدهند که استراتژی فعالان فاسد، مصنوعات حسابداری است و بدین وسیله بصورت بالقوه مانع از پدیداری آن و نفوذ چنین انجمنهایی میشوند. پژوهش حاضر، این موضوعات را برمیگزیند و از عواقب بعدی رسوایی فساد ۱۹۹۲ “دستهای پاک” در ایتالیا استفاده میکند تا در مورد احتمالات و محدودیتهای انجمنهای ضد فساد مبتنی بر حسابداری در ممانعت از رفتار فاسد، تحقیق کند.
زمانی که مورد فساد و کلاهبرداری “دستهای پاک” (Mani Pulite) (دلا پورتا و وانوچی، ۱۹۹۷) برای اولین بار آشکار شد، غیر ممکن بود که بزرگی و وسعت تاثیر آن را پیشبینی نمود. این رسوایی عمیق، محدودهای از فعالان- سیاستمداران، افراد تجاری و امور اداری ایتالیا- را تحت تاثیر قرار داد و علاوه بر این، موجب مشکلدار شدن فرهنگ سازمانی موجود که احاطه کننده شیوههای تامین دولتی در ایتالیا است، شد. این حقیقت که تامین دولتی، مکان فسادی عمده در ایتالیا بود (و هست) یک حقیقت معمول در میان شهروندان و شاهدان بینالمللی است. در واقع، مطابق با شاخص احساس فساد[۲] (CPI) 2013، ایتالیا رتبه ۶۹ را بدست آورد- که بطور قابل ملاحظهای بعنوان “فساد بیشتر” نسبت به اغلب کشورهای اروپایی درک میشود (دو تا از سه جایگاه “کمترین فساد”، توسط کشورهای اروپایی حفظ شده است: دانمارک اول است و فنلاند سوم)، و هم ردیف رومانی و کویت است و ظاهرا “فساد کمتری” نسبت به کشورهایی همچون کوبا، غنا، و مونتنگرو دارد بنابراین، بر خلاف نظر عموم، فساد فقط موضوعی در کشورهای در حال توسعه نیست؛ این موضوع به کشورهای صنعتی همچون ایتالیا نیز سرایت کرده است (جانستون، ۲۰۰۵) که در آنها تامین دولتی، حسابهای متوسط ۲۰-۲۵% از مخارج کل دولت را صرف میکنند (OECD، ۲۰۱۳).
Abstract
In 1992, a political earthquake shook Italy when the corruption and fraud case, “Clean Hands” (“Mani Pulite”) exploded into the public eye, and a vast network of corrupt politicians, businessmen and bureaucrats was unveiled. The Italian bureaucratic apparatus was especially implicated in this expose, and it became evident that government procurement practices were shaped by an organizational culture of corruption. This paper develops a critical longitudinal analysis of the subsequent 22-year period to critically assess whether the subsequent introduction of accounting-based anti-corruption assemblages helped to curb corrupt behaviors.