آموزش کارکنان-مبانی و چارچوب نظری، پیشینه تحقیق داخلی و خارجی

کد محصول: PMD105

تعداد صفحات :   ۲۷   صفحه

فرمت فایل WORD

قیمت:    ۹۰۰۰    تومان

مبانی و چارچوب نظری، پیشینه تحقیق داخلی و خارجی در مورد  آموزش کارکنان  

فهرست مطالب

آموزش کارکنان        ۲

مفهوم شناسی آموزش و آموزش کارکنان     ۲

۲-۲-۲ ) اهمیت و ضرورت آموزش کارکنان  ۳

۲-۲-۳ ) اهداف آموزش نیروی انسانی        ۵

۲-۲-۴) انواع آموزش  ۷

الف ) آموزش رسمی   ۷

ب ) آموزش غیر رسمی        ۸

ج- آموزش تصادفی:   ۸

آموزش کارکنان را با توجه به زمینه اثر آموزش ها می توان به دو بخش تقسیم کرد:    ۹

هم چنین آموزش در هر سازمانی می تواند به دو صورت متمایز ارائه شود که عبارتند از:  ۹

آموزش قبل از خدمت ۹

آموزش ضمن خدمت  ۱۰

آموزش بدو خدمت یا توجیهی ۱۰

۲)آموزش های بازآموزی       ۱۱

۳)آموزش های تکمیلی یا جبرانی     ۱۱

۴)آموزش های ارتقاء  ۱۲

۵)آموزش های ویژه   ۱۲

۲-۲-۵ ) روش های آموزش   ۱۲

۲-۲-۶) اصول آموزش کارکنان        ۱۴

۲-۲-۷) سطوح آموزش کارکنان در سازمان های صنعتی    ۱۵

۲-۲-۸ ) پیامدهای آموزش کارکنان  ۱۶

۲-۲-۹ ) مراحل آموزش کارکنان     ۱۷

۲-۲-۱۰ ) محتوای آموزش کارکنان  ۲۰

برخی از اصول و محورهایی که در تعیین محتوای دوره های آموزی باید مورد توجه قرار گیرد، عبارتند از:      ۲۱

۲-۷ )پیشینه تحقیق  ۲۲

۲-۷-۱ ) تحقیقات انجام شده در ایران        ۲۲

۲-۷-۲ ) تحقیقات انجام شده در خارج از کشور      ۲۵

منابع   ۲۷

 بخشی از پروژه

آموزش کارکنان

        با توجه به دگرگونی سریع و پرشتاب دانش و معلومات بشری، همه چیز به شدت در حال تغییر و تحول است. سازمان ها به عنوان یک سیستم باز با محیط خود در تعامل قرار دارند و برای تداوم حیات خود نیازمند پاسخ گویی به تغییرات محیطی می باشند. از آن جا که منابع انسانی مهم‏ترین عامل و محور در سازمان ها محسوب می گردد، تجهیز و آماده سازی منابع انسانی برای مواجه با تغییرات از اهمیت ویژه برخوردار است و کلیه سازمان ها با هر نوع مأموریتی که دارند باید بیشترین سرمایه، وقت و برنامه را به پرورش انسان ها در ابعاد مختلف اختصاص دهند. اجرای برنامه های آموزشی با هدف ایجاد تغییر در رفتار، دانش و مهارت های منابع انسانی سازمان ها متناسب با نیازها بدون شک با به روز کردن اطلاعات و دانش کاری آنان ضمن توسعه مهارت ها، موجب بقاء سازمان خواهد شد(صدری،۱۳۸۳).

مفهوم شناسی آموزش و آموزش کارکنان

        آموزش به فرایند انتقال معلومات، نگرش ها و مهارت ها از فرد یا گروهی به فرد یا گروه دیگر برای ایجاد تغییرات در ساختارهای شناختی، نگرشی و مهارتی آن ها گفته می‎شود(صدری،۱۳۸۳ ص ۱۴).

        آموزش اصطلاحی است که دامنه آن طیف وسیعی از فعالیت ها را در بر می گیرد. طول یک فعالیت آموزشی می تواند از یک دوره آموزشی کوتاه مدت مانند یک گردش صحرایی یک روزه تا یک دوره بهسازی حرفه ای با شاگردان و فراگیران متفاوت را شامل شود(چیذری، ۱۳۷۵ ص ۲۳). از نظر شعاری نژاد، آموزش یک عمل اجتماعی است که اشخاص را زیر تأثیر و نفوذ محیط برگزیده و مضبوط قرار می‎دهد تا شایستگی اجتماعی کسب کنند و به حد نهایی رشد و تکامل فردی برسند(شعائری نژاد، ۱۳۶۴).

       منظور از آموزش کارکنان، کلیه مساعی و کوشش هایی است که در جهت بهبود سطح دانش و آگاهی، مهارت های فنی، حرفه ای و شغلی و هم چنین ایجاد رفتار مطلوب در کارکنان یک سازمان به عمل می آید و آنان را آماده انجام وظایف و مسؤولیت های شغلی خود می نماید. آموزش کارکنان معنای وسیع و گسترده ای دارد و تنها معنی کارآموزی، کارورزی و یا تمرین عملی در یک زمینه بخصوص را در بر نمی گیرد، بلکه دامنه آن به قدری وسیع می شود که از فرا گیری یک حرفه و فن ساده شروع شده  و به احاطه کامل برعلوم و فنون بسیار پیچیده، ورزیدگی در امور سرپرستی و مدیریتی در سازمان های دولتی و صنعتی و بازرگانی و هم چنین به چگونگی رفتار و برخوردهای مناسب در مقابل مسائل انسانی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسط می یابد(سبحان اللهی، ۱۳۷۹ ص ۲۷).

         آموزش کارکنان مهم ترین روش بهسازی منابع انسانی می باشد و برنامه ریزی برای توسعه آن در راستای اهداف و استراتژی های سازمان، نقش عمده ای در بهسازی سازمانی دارد. آموزش و بهسازی منابع انسانی باعث بصیرت و معرفت بالاتر، دانش و معرفت بیشتر و مهارت بهتر می گردد. آموزش در حقیقت خود مدیریت است و بدون آموزش کارکنان، پایه های مدیریت متزلزل و سست می گردد(جعفری‎قوشچی، ۱۳۸۱ ص ۵۱).

         آموزش کارکنان فرایندی است برای سازگاری افراد با محیط متحول سازمانی و در نتیجه انطباق سازمان با محیط بیرونی. بنابراین آموزش و بهسازی منابع انسانی باعث بینش و بصیرت عمیق تر، دانش و معرفت بالا تر توانایی و مهارت بیشتر کارکنان در سازمان برای اجرای وظایف و مسؤولیت های شغلی می شود و در نتیجه موجب نیل به هدف های سازمانی با کارآیی و اثربخشی بهتر و بیشترمی گردد، و باید گفت امروزه هیچ سازمانی قادر نیست بدون آموزش، بهبود و توسعه یابد(مطهری نژاد،۱۳۸۱ ص ۲۸).

 ۲-۲-۲ ) اهمیت و ضرورت آموزش کارکنان

           از آن جا که یکی از ابعاد زندگی اجتماعی انسان زندگی سازمانی اوست، و زندگی سازمانی علاوه بر این که دیگر شئون زندگی انسان را تحت تأثیر قرار می دهد، همواره در معرض تغییرات ناپایدار نیز قرار دارد و این تغییر در کار راهه شغلی و روش های انجام کار در سازمان ها مشهود است. به همین دلیل انسان و به تبع آن سازمان ها باید به طریقی خود را با این تغییرات همساز نموده تا بتوانند دوام و بقای خود را حفظ کنند(صدرالدین،۱۳۸۳ ص ۲۸). تغییرات و چالش هایی که در محیط صنعتی امروز در حال رخ دادن است بیانگر این واقعیت است که موفقیت یا شکست سازمان ها در عرصه رقابت جهانی متأثر از نقش کارکنانی می باشد که از دانش، مهارت و توانمندی بالایی برخوردارند(سلیمی، ۱۳۸۲).

         معمولاً آموزش های کلاسیک در تمام زمینه ها برای شروع و ادامه فعالیت افراد در سازمان ها به طور کامل مؤثر واقع نمی شود، لذا بهره گیری از آموزش های قبل از خدمت و ضمن خدمت می تواند گام مؤثری برای بهبود و پیشرفت فعالیت های افراد در سازمان های اجتماعی باشد(توماس، ۱۹۶۵).

        آموزش اقدامی حیاتی و لازم برای تمام سازمان ها است و منافع ملموس آن عبارتند از: کاهش زمان فراگیری به منظور انجام کار برابر با استاندارد قابل قبول، افزایش کمی و کیفی بازده کار در شغل مورد تصدی کارآموز، منطبق ساختن منش افراد با خواسته های سازمان، کمک در حل مشکلات عملیاتی، تأمین نیازمندی های نیروی انسانی و بلاخره آماده ساختن افراد برای ترفیعات و بهبود وضع درآمد آنان(دالس، ۱۹۶۵).

       ابیلی(۱۳۸۲)، می نویسد: « توسعه منابع انسانی در سازمان ها به نوعی تعهد و انتظار متقابل و وظفیه دو سویه بین فرد و سازمان مبدل شده است. در چهارچوب این تعهد و انتظار متقابل، کارکنان باید ضمن نشان دادن التزام عملی به انجام وظایفی در راستای اهداف سازمانی و هم چنین رفتار در چهارچوب نظام نامه آن حقوق متقابلی را نیز برای خود تعریف کنند. از اهم این حقوق می‌توان به بهره مندی از فرصت توسعه مستمردانش و مهارت کاری و تکامل جنبه های مختلف شخصیتی کارکنان اشاره کرد.»