اطلاعیه

مقاله انگلیسی با ترجمه استفاده از ارزش ویژه برند مبتنی بر مصرف کننده در برندسازی هتل لوکس

مقالات مرتبط با این موضوع

مقالات ترجمه شده مدیریت

مقالات ترجمه شده ارزش ویژه برند

مقالات ترجمه شده مدیریت بازرگانی

مقالات ترجمه شده مدیریت هتل

دانلود رایگان مقاله بیس انگلیسی خرید و دانلود ترجمه ی مقاله انگلیسی

کد محصول: M699

سال نشر: ۲۰۱۷

نام ناشر (پایگاه داده): الزویر

نام مجله: Journal of Business Research

نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)

تعداد صفحه انگلیسی: ۱۱  صفحه PDF

تعداد صفحه ی ترجمه فارسی: ۳۱ صفحه WORD

قیمت فایل ترجمه شده:۲۲۰۰۰ تومان

عنوان فارسی:

مقاله انگلیسی مدیریت ۲۰۱۷ : استفاده از ارزش ویژه برند مبتنی بر مصرف کننده در برندسازی هتل لوکس

عنوان انگلیسی:

Applying consumer-based brand equity in luxury hotel branding

چکیده فارسی

مطالعه حاضر اثرات برند تجاری مبتنی بر مصرف کننده (CBBE) (یعنی وفاداری برند، آگاهی از برند، کیفیت درک شده و تصویر برند) از مارک های لوکس هتل ها در مورد نگرش برند مصرف کننده و قصد خرید با عملکرد برند به عنوان یک عامل محوری را بررسی می نماید . نتایج از طریق بررسی مشتمل بر ۳۲۷ توریست که در هتل های لوکس در ماکائو انجام گرفته است نشان می دهند که همه چهار عنصر CBBE دارای رابطه مثبت با نگرش برند بوده اند و سه مورد به طور مستقیم بر تمایل به خرید تاثیر داشته اند . تمایل خرید واسط ارتباط بین چهار عنصر CBBE و قصد خرید می باشد و عملکرد برند ارتباط بین نگرش برند و قصد خرید را معتدل می سازد . تئوری CBBE در این بررسی توسعه می یابد تا برند های هتل های لوکس منظور گردند و با توضیح اثرات مستقیم، غیرمستقیم و کل هر عنصر CBBE در نگرش برند و قصد خرید، به ادبیات تحقیق کمک می کند. علاوه بر این، مطالعه حاضر عملکرد برند را به عنوان یک عامل مفهومی به جای پیامد ارزش ویژه برند و نگرش برند شناسایی می نماید .

۱ مقدمه

برند سازی یک ابزار موثر برای شرکت ها در راستای شناسایی و تمایز محصولات یا خدمات در ذهن مصرف کنندگان است. برند سازی یک استراتژی بازاریابی است که به طور گسترده ای برای بهبود عملکرد شرکت استفاده می شود ( هسو و آصف ۲۰۱۱ ؛ لیو و همکاران ۲۰۱۲ ؛ میزیک ۲۰۱۴ ) . ادبیات تحقیق ایجاد یک برند قوی را به عنوان هدف اصلی کسب و کار معرفی می نماید ( آسکار ۱۹۹۶ ؛ کلر ۲۰۰۸ ؛ اوکاس و ویراواردنا ۲۰۱۰ ) . با اینحال، تحقیقات محدود در مورد برند سازی هتل لوکس وجود دارد که این موضوع شکافی را در ادبیات تحقیق ایجاد می نماید . مطالعه حاضر این شکاف را با توضیح اینکه چگونه ارزش برند، نگرش و عملکرد بر روی اهداف وفاداری مهمان هتل تأثیر می گذارد رفع می نماید .

صنعت مهمان نوازی معمولا رتبه بندی ستاره های هتل را که توسط فوربس گواید تور (قبلا، Mobil ) ، انجمن اتومبیل آمریکایی (AAA) و دیگر سازمان ها مشخص شده است ( شرمن ۲۰۰۷ ؛ ورما ۲۰۱۰ ) پذیرفته است . درکی وجود دارد که یک هتل پنج ستاره فوربس و / یا AAA Five Diamond یک هتل لوکس است و هتل های چهار ستاره و پنج ستاره معمولا خود را هتل لوکس توصیف می کنند. صنعت هتل لوکس یک بخش مهم و در حال رشد سریع در صنعت مهمان نوازی می باشد . گزارش تحقیقات سفر اسمیت (STR) نشان می دهد که بخش لوکس ایالات متحده در سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۴ بالاترین میزان اشغال (۷۲.۳٪) را در اختیار داشته اند (STR، ۲۰۱۵). رشد صنعت هتل در آسیا محسوس می باشد . به عنوان مثال، ماریوتار داای ۵۳۵ هتل بوده است که در منطقه آسیا و اقیانوس آرام باز است و ۴۷۵ هتل در دست توسعه می باشد (ماریوت، ۲۰۱۶). رشد قابل توجه بخش هتل لوکس توجه زیاد محققان را در مورد پدیده مصرف لوکس جلب کرده است .

ABSTRACT

This study examines the effects of consumer-based brand equity (CBBE) components (i.e., brand loyalty, brand awareness, perceived quality, and brand image) of luxury hotel brands on consumer brand attitude and purchase intention with brand performance as a contextual factor. Through a survey involving 327 tourists conducted in luxury hotels in Macau, results reveal that all four CBBE elements positively relate to brand attitude, and three directly influence purchase intention. Brand attitude mediates the relationship between four CBBE elements and purchase intention, and brand performance moderates the relationship between brand attitude and purchase intention. This study expands CBBE theory to include luxury hotel brands and contributes to the literature by clarifying the direct, indirect, and total effects of each CBBE element on brand attitude and purchase intention. In addition, the study identifies brand performance as a contextual factor rather than a consequence of brand equity and brand attitude.

۱. Introduction

Branding is an effective tool for companies to identify and differentiate products or services in consumers’ minds. Branding is a marketing strategy widely used to improve firm performance (Hsu, Oh, & Assaf, 2011; Liu et al., 2012; Mizik, 2014). The literature highlights building a strong brand as the primary goal of business (Aaker, 1996; Keller, 2008; O’Cass & Weerawardena, 2010). However, limited research exists on branding of luxury hotels, creating a gap in the literature. This study fills this gap by explaining how brand equity, attitude, and performance affect hotel guest loyalty intention.

The hospitality industry generally accepts hotel star ratings designated by Forbes (formerly, Mobil) Travel Guide, American Automobile Association (AAA), and other organizations (Verma, 2010; Sherman, 2007). The perception exists that a hotel awarded the Forbes Five Star award and/or AAA Five Diamond is a luxury hotel, and four-star and five-star hotels generally describe themselves as luxury hotels. The luxury hotel industry is a crucial and rapidly expanding segment of the hospitality industry. The Smith Travel Research (STR) report shows that the US luxury segment had the highest occupancy rate (72.3%) in the fourth quarter of 2014 (STR, 2015). The hotel industry’s growth is salient in Asia. For example, Marriott has 535 hotel properties open in the Asia-Pacific region and 475 in development (Marriott, 2016). The substantial growth of the luxury hotel segment draws considerable attention from researchers regarding the phenomenon of luxury consumption. Studies focus on emotional attachment (Hyun & Kim, 2014), guest loyalty (Yang & Lau, 2016), and status seeking (Yang & Mattila, 2013; Yang & Mattila, 2014). With marketing research shifting focus from one-time transactions to long-term relationship development between companies and consumers, the notion of consumer-based brand equity (CBBE) increasingly captivates managers and academics (Huang & Cai, 2015; Kim & Kim, 2005; Stahl, Heitmann, Lehmann, & Neslin, 2012).