پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
کد محصول: PSR102
تعداد صفحات : ۱۹ صفحه
فرمت فایل WORD
قیمت: ۱۷۰۰۰ تومان
مبانی و چارچوب نظری خودپنداره، پیشینه تحقیق داخلی و خارجی در مورد خود پنداره
فهرست مطالب
خود پنداره ۱
۲-۳-۱ تعاریف خود پنداره ۲
۲-۳-۲منابع تشکیل دهندۀ خود پنداره ۵
۲-۳-۳ ابعاد خودپنداره ۶
۲-۳-۴ رشد و تغییر خود پنداره ۶
۲-۳-۵ عوامل موثر بر رشد خودپنداره ۸
۲-۳-۶اهمیت خودپنداره ۹
۲-۳-۷ اجزا و عناصر خودپنداره ۱۰
۲-۳-۸ ویژگیهای خود پنداره ۱۱
۲-۳-۹ الگوهای نظری خودپنداره ۱۴
۲-۳-۹-۲الگوی چند بعدی خودپنداره ۱۵
۲-۴ پیشینه تحقیق (یک مورد) ۱۹
منابع و مآخذ ۱۹
بخشی از پروژه
مبانی نظری خود پنداره
خود : مفهوم خود و مطالعه آن در طول تاریخ بشری همواره مورد توجه بوده است و فیلسوفان و متفکران دربارۀ آن بسیار اندیشیده و نگاشته اند. اغلب محققان معتقدند مطالعه خود با نوشته های فیلسوف و روان شناس ویلیام جمیز (۱۹۴۸-۱۸۹۰) آغاز شد. جیمز (۱۸۹۲) خود را به دو نوع فاعلی و مفهولی تقسیم کرد (دورنر، ۲۰۰۶).
خود فاعلی دائماً تجارب حاصل از ارتباط با مردم، اشیاء وقایع را به نحوی کاملاً ذهنی سازمان داده و تغییر می-نماید، خود مفهولی مجموعۀ آن چیزهایی است که شخصی می تواند آن را مال خود بنامد. به عنوان مثال در عبارتی نظیر من در بارۀ خودم فکر می کنم، من به عنوان متفکر معنی فاعل اشاره می کند در حالی که خودم به خود به عنوان موضوع تفکر اشاره دارد. (راجرز، ۱۳۶۹). ویلیام جمیز (۱۸۹۰) معتقد بود هر تجربه ای که متضمن اشاره به خود باشد، ، احساس فرد نسبت به بهزیستی و خود ارضامندی را تحت تأثیر قرار می دهد (مجازی دلفارد، ۱۳۶۸). چارلز (۱۹۷۶) معتقد است خود طی پنج ماه اول زندگی پدید می آید و پس از آن به سرعت رشد می کند. ولی خود را مجموعه صفاتی می داند که فرد را منحصر به فرد می سازد، در واقع خود، مرکز وجود هر فرد محسوب می شود. (چوکو ، ۲۰۰۴).
خود مرکزی است که فرد به وسیلۀ آن از ابعاد مختلف انسانی خود آگاه می شود. نقش هایی که فرد بازی می کند ممکن است به طور همزمان مواردی را از قبل خود به عنوان یادگیرنده، خود به عنوان فرزند، خود به عنوان ورزشکار، خود به عنوان دوست، به عنوان فرد مذهبی شامل می گردد.خود چند بعدی است و می توان گفت این جنبۀ آن برای شکل گیری خود پنداره مهم است. (رات و جاکوبز به نقل از چوکو، ۲۰۰۴).
۲-۳-۱ تعاریف خود پنداره
در ادبیات تحقیق خودپنداره برخی اوقات به طرحوارۀ خود ، بازنمایی خود ، تصویرخود ، ادراک خود ، تعریف شده است. خود پنداره مفهومی روان شناختی است که احساسها، ارزیابی ها، نگرش ها و نیز مقوله های توصیفی ما از خودمان را در بر می گیرد. خودپنداره در بیرون، ویژگیهای شخصیتی و رفتاری و در درون چگونگی احساس ما را در بارۀ خودمان و جهان اطرافمان نشان می دهد (کیامنش و پور اصغر، ۱۳۸۵).
برن (۱۹۸۴) خودپنداره را نگرشها و احساسات و دانش فرد در مورد توانایی ها، مهارت ها، ظاهر و پذیرش اجتماعی خود می داند، این تعریف ابعاد مختلف شناختی، ادارکی و عاطفی را در مورد خود پنداره مورد توجه قرار می دهد. به اعتقاد چارلز (۱۹۷۶) خودپنداره شامل اسنادهای بدنی، رفتارها، باورها، ارزش ها، علایق و استعدادها می شود و در کل هر چیزی را که در باره ی ماست و ما در باره ی خودمان باور داریم در بر می گیرد (نصیری، ۱۳۷۷).