کد محصول :SA6
تعداد صفحات: ۸۴ صفحه
فرمت فایل WORD
قیمت: ۲۵۰۰۰ تومان
فهرست مطالب
فصل اول: کلیات تحقیق
۱-۱ مقدمه………..۲
۱-۲ بیان مسئله…..۴
۱-۳ اهمیت و ضرورت تحقیق……۶
۱-۴ فرضیات تحقیق………۷
۱-۵ اهداف تحقیق………..۸
۱-۶ تعریف نظری واژه ها۹
۱-۷ تعاریف عملیاتی واژه ها……۱۰
فصل دوم: ادبیات و پیشینه تحقیق
۲-۱ تاب آوری.۱۲
۲-۲ ویژگی های افراد تاب آور.۱۳
۲-۳ راه های ارتقای تاب آوری.۱۵
۲-۳-۱ نقش محیط در تاب آوری……….۱۵
۲-۴ مفهوم تاب آوری چیست؟ ۱۷
۲-۶ تاب آوری پنج خصوصیت مهم دارد که در زیر ذکر شده اند……….۱۸
۲-۷ عزت نفس..۳۱
۲-۸ تعریف عزت نفس..۳۲
۲-۹ عزت نفس پسران و دختران نوجوان۳۴
۲-۱۰ راههای ایجاد اعتماد به نفس در دانش آموزان…….۳۵
۲-۱۱ نکات قابل توجه جهت تقویت اعتماد به نفس و عزت به نفس نوجوانان…..۳۶
۲-۱۲ مؤلفههای اساسی عزتنفس……….۳۸
۲-۱۳ علل پیدایش خویشتن و عزتنفس۴۱
۲-۱۴ تعاریف خشونت..۴۴
۲-۱۵ روانشناسی و جامعه شناسی………..۴۴
۲-۱۶ جنسیت و خشونت ………..۴۶
۲-۱۷ جوانان و خشونت ۴۶
پیشینه تحقیق……۴۸
تحقیقات داخلی.۴۸
تحقیقات خارجی………..۴۹
فصل سوم: روش شناسی تحقیق
۳-۱ مقدمه………۵۲
۳-۲ روش تحقیق………..۵۳
۳-۳ جامعه آماری تحقیق………..۵۴
۳-۴ نمونه……….۵۴
۳-۵ روش نمونه گیری…۵۵
۳-۶ روش جمع آوری دادهها…..۵۶
۳-۷ روایی و پایایی ابزار۵۶
۳-۸ روشهای تجزیه و تحلیل دادهها…..۵۷
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده ها
توصیف داده ها..۵۹
آزمون فرضیات..۶۳
فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات
۵-۱ مقدمه………۶۷
۵-۳ محدودیتها .۷۰
۵-۳-۱محدودیت تحقیق ………..۷۰
۵-۴ پیشنهادها….۷۰
منابع……۷۱
پرسشنامه۷۲
۱-۱ مقدمه
رویکرد روانشناسی مثبتگرا، با توجه به استعدادها و توانمندیهای انسان (بهجای پرداختن به نابهنجاریها و اختلالها)، در سالهای اخیر مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است. این رویکرد، هدف نهایی خود را شناسایی سازهها و شیوههایی میداند که بهزیستی و شادکامی انسان را بهدنبال دارند. از این رو عواملی که سبب سازگاری هر چه بیشتر آدمی با نیازها و تهدیدهای زندگی گردند، بنیادیترین سازههای مورد پژوهش این رویکرد میباشند. در این میان، تابآوری جایگاه ویژهای در حوزههای روانشناسی تحول، روانشناسی خانواده و بهداشت روانی یافته است، بهطوری که هر روز بر شمار پژوهشهای مرتبط با این سازه افزوده میشود. گارمزی و ماستن(۱۹۹۱؛ به نقل از سامانی، جوکار و صحراگرد،۱۳۸۶) تابآوری را ”یک فرآیند، توانایی، یا پیامد سازگاری موفقیتآمیز با شرایط تهدیدکننده“، تعریف نمودهاند. به بیان دیگر تابآوری، سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است (سامانی، جوکار و صحراگرد،۱۳۸۶).
خشونت را می توان عملی آسیب رسان برای پیشبرد مقاصد خویش دانست که صرفاً جنبه فیزیکی نداشته، بلکه می تواند ابعاد روحی _کلامی ، جنسی و اقتصادی به خود گیرد.
کارشناسان معتقدند که خشونت ابتدا در ذهن شکل می گیرد و بر اساس گفتمان فرهنگی جامعه بنیان نهاده میشود. در واقع هویت وریشه یابی خشونت ورزی راباید در ساختار فکری- فرهنگی جامعه جستجو کرد. خشونت گرچه در مناسبات اجتماعی و فردی انسانها بروز مییابد اما بیش از آن در الگوی رفتاری و ساختار فرهنگی جامعه به رسمیت شناخته و مبتنی بر انسان شناسی و فلسفه اجتماعی هر جامعه و البته تجربیات تاریخی یک تمدن خاص بنا میشود.
عزت نفس عبارت است ازمیزان ارزشی که فرد برای صفات و ویژگیهای شخصی و ذهنی خودقایل است. فردی که از عزت نفس بالایی برخوردار است خودش را من گونه ای مثبت ارزشیابی کرده و برخورد مناسبی نسبت من نظریات مثبت خود و دیگران دارد. درمقابل فرد با عزت نفس پائین اغلب نوعی نگرش مصنوعی نسبت من دنیا دارد، و در ناامیدی تلاش می کند تا من خود و دیگران نشان دهد که شخصی لایق است. یامنزوی شده و از ارتباط با دیگران اجتناب می کند(نوری، ۱۳۸۷، ۱۳۰).
۱-۲ بیان مسئله
تاب آوری به عنوان حفظ سلامتی و عملکرد موفقیت آمیز یا سازگاری با یک بافت و موقعیت تهدیدآمیز یا آزارنده تعریف می شود(گارمزی،۱۹۹۳؛ لوتار، سوچتی و بکر،۲۰۰۰)
البته تابآوری، تنها پایداری در برابر آسیبها یا شرایط تهدیدکننده نیست و حالتی انفعالی در رویارویی با شرایط خطرناک نمیباشد، بلکه شرکت فعال و سازنده در محیط پیرامونی خود است. میتوان گفت تابآوری، توانمندی فرد در برقراری تعادل زیستی- روانی، در شرایط خطرناک است (کانر۳ و دیویدسون۴، ۲۰۰۳). افزون بر این، پژوهشگران بر این باورند که تابآوری نوعی ترمیم خود با پیامدهای مثبت هیجانی، عاطفی و شناختی است (گارمزی، ۱۹۹۱؛ ماستن، ۲۰۰۱؛ راتر، ۱۹۹۹؛ لوتار، سیچتی و بکر، ۲۰۰۰؛ به نقل از سامانی، جوکار و صحراگرد،۱۳۸۶).
پیتر پورتر از دانشمندان قرن ۱۹ میلادی در مطالعاتی که انجام داد تاب آوری را از جمله عوامل مؤثر بر عزت نفس افراد جامعه می دانست و بارها بر این موضوع تأکید می کرد بین آنها رابطه معناداری وجود دارد.
عزت نفس از اصلى ترین عوامل رشد مطلوب شخصیت است و از جمله مفاهیمى است که در چند دهه اخیر مورد توجه پژوهشگران و صاحب نظران روان شناسى و علوم تربیتى قرار گرفته است. دانشمندان بسیارى به این نتیجه رسیده اند که کودکان برخوردار از «عزت نفس بالا»، افرادى هستند که با احساس اعتماد به نفس و بهره گیرى از استعداد و خلاقیت خود به ابراز وجود مى پردازند و به راحتى تحت تاثیر عوامل محیطى قرار مى گیرند. به اعتقاد روان شناسان، شخصیتى که از عزت نفس بالایى برخوردار است خود را به گونه اى مثبت ارزشیابى کرده و برخورد مناسبى با نظریات مثبت خود و دیگران دارد. اما در مقابل کسى که عزت نفس پایینى دارد اغلب نوعى نگرش مثبت تصنعى نسبت به جهان پیرامون خود دارد. این شخص اساساً فردى است که غرور کمى در خود احساس مى کند.
جرم شناسان، استرس، دلواپسی، نگرانی و افسردگی را از نتایج اعمال خشونت عنوان می کنند و بیان می دارند: هر چه درجه جامعه پذیر شدن افراد بیشتر باشد به همان نسبت نیز نظم، قانون پذیری و خشونت معمولاً وقتی میان افراد ابراز میشود که فرد تهدیدی را احساس میکند و در پاسخ به آن احساس تهدید، رفتار پرخاشگرانه از خود بروز میدهد(قربان زاده، ۱۳۸۶، ۷۸).
کامپفر (۱۹۹۹؛ به نقل از سامانی، جوکار و صحراگرد،۱۳۸۶) باور داشت که تابآوری، بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به تعادل سطح بالاتر (در شرایط تهدیدکننده) است و از این رو سازگاری موفق در زندگی را فراهم میکند. در عین حال کامپفر به این نکته نیز اشاره مینماید که سازگاری مثبت با زندگی، هم میتواند پیامد تابآوری بهشمار رود و هم بهعنوان پیشآیند، سطح بالاتری از تابآوری را سبب شود. وی این مسأله را ناشی از پیچیدگی تعریف و نگاه فرآیندی به تابآوری میداند.