پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
کد محصول: M225
سال نشر: ۲۰۰۵
نام ناشر (پایگاه داده): الزویر
نام مجله: International Congress Series
نوع مقاله: علمی پژوهشی (Research articles)
تعداد صفحه انگلیسی: ۶ صفحه PDF
تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۱ صفحه word
قیمت فایل ترجمه شده: ۱۰۰۰۰ تومان
عنوان فارسی:
مقاله ترجمه شده : نقش از خود بیگانگی شغلی در تخریب قابلیت های کاری و سالخوردگی ناسالم
عنوان انگلیسی:
The role of job alienation in work ability deterioration and unhealthy ageing
چکیده فارسی:
هدف اصلی این مقاله آگاهی از این موضوع است که در حرفه پرستاری، از خودبیگانگی شغلی با توجه به سن، باعث تضعیف و تخریب قابلیت های کاری میشود. از مجموعه پرستارانی که در بررسی مورد نظر شرکت کردند یک نمونه ۲۷۱۴۶ تایی از پرستاران انتخاب شدند. علاوه بر سن “تقاضای شغل”، ” کنترل شغل” و “اذیت و آزار در محیط کار” بعنوان عوامل تعیین کننده از خودبیگانگی شغلی در نظر گرفته شدند. “تعهدات زیاد”،” عدم اطمینان در مورد درمان بیماران”و “معنای کار” بعنوان علائم ازخودبیگانگی شغلی استفاده شد. در نهایت شاخص های توان کاری (WAI) بعنوان متغیر خروجی استفاده شد. مدل معادله ساختاری برای آزمون فرضیه های ازخودبیگانگی شغلی استفاده شد. که این مدل متناسب با داده هاست.
تعهد بالا، عدم اطمینان در مورد درمان بیماران و مفهوم کار اثر مستقیمی بر شاخص توان کاری داشتند. تقاضای بالای شغل، اذیت و آزار در محیط کار، کنترل پایین شغلی و سن هم اثرات مستقیم و غیرمستقیمی ( از طریق تعهد بسیار بالا، عدم اطمینان از درمان بیمار و معنار کار) بر روی شاخصهای توان کاری داشتند. توانایی پایین کاری در پرستاران مسن تر ناشی از کهولت سن و افزایش تعهد حاصل از تقاضای بالای شغل، کنترل کم شغل و سختی کار است. در مقابل، در بین پرستاران زیر۵۰ سال، کاهش شاخص توان کاری بیشتر بخاطر عدم اطمینان از درمان بیمار و بی معنی کار است که هر دو امکان دستیابی به توان شغلی بیشتر و پیشرفت تخصص شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد.
کلید وا ژه ها: پرستاری از خودبیگانگی شغلی، سالخوردگی ( کهولت)، توانایی کاری، مدل معادله ساختاری
مقدمه
برطبق چارچوب تئوری ما، احساس از خودبیگانگی شغلی، ممکن است به عنوان یک اختلال تکراری در تصمیم گیری درکار، مورد ملاحظه قرار گیرد؛ به سبب فقدان زمان و اطلاعات مناسب برای پردازش کافی، که میتواند به احساس عدم مالکیت در ابعاد زندگی آینده و رفاه خود فرد منجر شود. تصمیم گیری آسیب دیده و تضعیف شده ممکن است در ارتباط با کار ناسازگار و شرایط سازمان رخ دهد، همچون اجتماع کاری ضعیف، تقاضاهای شغلی بالا و کنترل شغلی پایین، و میتواند به کاهش قابلیت کاری اشخاص و شرایط استخدام منجر شود که این امر میتواند به ترک زودرس حرفه بینجامد. بخصوص در پرستاری، از خودبیگانگی شغلی باید اجتناب شود، چرا که فرآیند کمبود کارکنان پیش می آید که این روزها به شدت بر این حرفه تاثیرگذار است.
ایجاد گرایش به شرایط شغلی خوب، یعنی وی‍ژگیها و رفتارهایی از کارمندان در مورد شرایط شغلی خودشان، برای از عهده برآمدن تقاضاهای بازار بیکاری، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
در طی گذر زمان، گزینه های کاری و زندگی اشخاص با سابقه تر میتواند طول عمر و بهبود بیشتری یابد. در مقابل، این عوامل ممکن است به عملکرد پایین منجرشود، که نشاندهنده تطبیق ضعیف مزد است و به امتناع سریع وی منجر میشود. بویژه محیط کاری نامناسب یک شخص، میتواند به علت فقدان رقابت منجر به فرسودگی و حالات روحی بد شود. در این میان، خودخوری برای آن کسانی که علاقمند به مطالعه روابط بین اضطراب و آسیب شناسی هستند یک مساله مهم است، چرا که شرایط از خودبیگانگی شغلی را توصیف میکند که همراه با خشم و رنجش شدید است.
Abstract
The main purpose of this study is to illustrate how, within the nursing profession, work ability can be deteriorated by a job alienation mechanism which acts differently according to age.
From the total number of nurses participating in the NEXT Study, a sample of 27,146 nurses was selected. In addition to age, “Job demands”, “Job control” and “Harassment at work” were considered as determinants of job alienation. “Overcommitment”, “Uncertainty about patients’ treatment” and “Work meaning” were used as symptoms of job alienation. Finally, “Work Ability Index” (WAI) was employed as the outcome variable. A structural equation model was used to test the job alienation hypothesis.
The model demonstrated a good fit with the data. Overcommitment, uncertainty about patients’ treatment and work meaning had a direct effect on WAI. High job demands, high harassment at work, low job control and age had both direct and indirect effects (via overcommitment, uncertainty about patients’ treatment and work meaning) on WAI.
Low work ability in older nurses is due to ageing and to an increase in overcommitment yielded by perceived high demands, low job control and high harassment at work. On the contrary, among the nurses under 50 years old, decrease of WAI turned out to be more associated with higher uncertainty about patients’ treatment and lower work meaning, which both affect the possibility to reach more professional competence and develop occupational expertise.