پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
کد محصول:h141
قیمت فایل ترجمه شده ۱۷۰۰۰ تومان
تعداد صفحه انگلیسی: ۱۳
سال نشر: ۲۰۱۱
تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۸ صفحه WORD
عنوان فارسی:
مقاله ترجمه شده شرطی بودن مشترک در آزمون رابطه بتا-بازده شواهد مبتنی بر بازار سهام بریتانیا
عنوان انگلیسی:
Joint conditionality in testing the beta-return relationship: Evidence based on the UK stock market
چکیده فارسی:
این مقاله نقش بتا در تشریح بازده اوراق بهادار در بازار سهام بریتانیا را در دوره ۲۰۰۶-۱۹۸۰ بررسی می کند. رابطه شرطی بین بتا و بازده مورد بررسی قرار گرفته است. کوواریانس و واریانس شرطی مورد استفاده برای تخمین بتا بصورت فرایند آرک/گراف مدلسازی می شود، هنگامی که تخمین زده شد رابطه بتا-بازده بصورت شرطی بر اساس علامت بازده بازار مازاد آزمون می شود. مفهوم علامت بازده بازار مازاد به تحقیق pettengill و همکاران (۱۹۹۵) باز میگردد. نتیجه اصلی مقاله حاضر آن است که برخلاف سایر مطالعات، برای آزمون رابطه بتا-بازده، شرطی بودن مشترک اعمال شده است. نتایج اهمیت تشخیص علامت بازده بازار مازاد در هنگام آزمون رابطه بتا-بازده را نشان می دهد چرا که فقط در این حالت است که بتا یک معیار ریسک بااهمیت تلقی می شود. صرف پرداختی نسبت به بتا نیز نشاندهنده پرداختهای ریسک است
مقدمه
مدل قیمتگذاری داراییهای سرمایه ای (CAPM) Sharpe (1964) و Lintner (1965) یکی از رایج ترین مدلهای آزمون شده در دنیا مالی است. CAPM ادعا می کند که بازده موردانتظار هر نوع اوراق بهادار را میتوان تنها بوسیله سطح ریسک سیستماتیک آن که با بتا اندازه گیری می شود، بیان نمود.بتا تنها متغیری است که بازده مورد انتظار اوراق بهادار را تشریح می کند و رابطه ای که وجود دارد یک رابطه مثبت است. تمام آزمونهای اولیه CAPM غیرشرطی که توسط Lintner (1965), Black et al. (1972)and Fama and MacBeth (1973) انجام شده نتایجی به همراه داشته است که از قضیه اصلی CAPM یعنی رابطه مثبت ریسک-بازده حمایت می کند. برخلاف این موفقیت اولیه در CAPM، بسیاری از مطالعات بعدی در یافتن چنین رابطه ای بین ریسک و بازده ناتوان ماندند. برخی از مطالعات عبارتند از مطالعات Grinold (1993), Davis (1994), Fama and French (1992) در بازارهای امریکا، مطالعات Chan and Chui (1996)Fletcher (1997), Strong and Xu (1997), Levis and Liodakis (2001), Hung et al. (2004) در بازارهای بریتانیا، مطالعاتHo et al. (2000) در بازار هنگ کنگ، Isakov (1999) در بازارهای سوئیس Faff (2001) در بازارهای استرالیا و مطالعات Elsas et al. (2003) در بازار سهام آلمان.
CAPM مدلی است که مبتنی بر انتظارات است یعنی زمانی که داده های موردانتظار موجود نباشند. CAPM با استفاده از بازده های تحقق یافته آزمون می شود البته با این فرض اساسی که بازده های تحقق یافته به درستی انعکاس پیدا می کنند و بنابراین می توانند تخمینی برای بازده های موردانتظار باشند. بر اساس CAPM رابطه ای مثبت میان بتا و بازده های مورد انتظار وجود دارد که این خود بدان معناست که بازده موردانتظار بازار باید همیشه از نرخ بدون ریسک بیشتر باشد به عبارت دیگر صرف نرخ بازار همیشه مثبت است. اگر CAPM با استفاده از داده های تحقق یافته آزمون شود، احتمال زیادی دارد که صرف ریسک تحقق یافته بازار منفی باشد.
Abstract
This paper examines the role of beta in explaining security returns in the UK stock market over the period of 1980–۲۰۰۶. The conditional relationship between beta and returns is examined. Conditional covariances and variances used to estimate beta are modeled as an ARCH/GARCH process, and once estimated, the betareturn relationship is tested conditionally upon the sign of the excess market return. The implication of the sign of the excess market return follows Pettengill et al. (1995). The main contribution of this paper is that, unlike other studies, a joint conditionality is applied to test the beta-return relationship. The results show the importance of recognizing the sign of the excess market return when testing the beta-return relationship, for only then is beta found to be a significant risk measurement. The premium payment found with respect to beta represents risk payments.
Introduction
The Capital Asset Pricing Model (CAPM) of Sharpe (1964) and Lintner (1965) has been one of the most commonly adopted and tested models in the financial world. The CAPM claims that the expected return on any security can be explained solely by its level of systematic risk, as measured by beta. Beta is the only variable to explain the expected return on a security and the relationship that exists is a positive one. Early tests of the unconditional CAPM, were conducted by Lintner (1965), Black et al. (1972) and Fama and MacBeth (1973), all of which produced results in support of the central proposition of the CAPM, namely a positive risk–return relationship. Despite this early success for the CAPM many subsequent studies failed to find any such risk–return relationship. Such studies include, Grinold (1993), Davis (1994), Fama and French (1992) on the US markets, Chan and Chui (1996), Fletcher (1997), Strong and Xu (1997), Levis and Liodakis (2001), Hung et al. (2004) all on the UK market, Ho et al. (2000) on the Hong Kong market, Isakov (1999) on the Swiss market, Faff (2001) on the Australian market, and Elsas et al. (2003) on the German stock market. The CAPM is a model that is based upon expectation, however given the absence of expected data, the CAPM is tested using realized returns with the critical assumption applied being that realized returns accurately reflect, and thus can proxy for, expected returns. According to the CAPM there exists a positive relationship between beta and expected returns, this itself implies that the expected return on the market must always exceed the risk-free rate, i.e. the expected market risk premium is always positive. Given that the CAPM is tested using realized data, there is every possibility that at times the realized market risk premium may be negative. Pettengill et al. (1995), from here on referred to as Pettengill et al. (1995) recognizing the dilemma of using realized returns to test amodel based on expectations, developed an alternative method for testing whether beta is a significant risk factor. All investors recognize that there is a nonzero probability that the return on the market will at times be less than the risk-free rate, if this was not the case no rational investor would ever invest in risk-free assets. Accepting this rationality, the question arises as to what should the risk–return relationship be when the excess market return is negative. Pettengill et al. (1995) infer that when the realized return on the market exceeds the risk-free rate (up markets) there exists a positive relationship between beta and returns, and when the realized market return is negative (down markets) the beta-return relationship should be negative.1 Pettengill et al. (1995) thus examined the role of beta conditional upon the sign of the realized market risk premium.