پارس پروژه پرتال خدمات دانشگاهی
این فایل موجود نیست
فهرست مطالب
مقدمه ۱
راه اندازی پروژه و مقایسه آن با قبل از انقلاب اسلامی ۳
تاریخچه کارخانه ۴
تشکیلات سازمانی ۸
چارت سازمانی ۱۰
جریان گاز ورودی به کارخانه ۱۱
جریان هیدروکربن مایع ۱۹
تشکیل هیدرات ۲۲
مخزن جدا کننده گاز خنک شده ۳۰۲-D 25
سیستم خشک کردنDehydration 28
کمپرسور گاز برگشتی ۳۰۵-C 30
گاز برگشتی احیاءکننده زمان ۴ ساعت ۳۶
گاز برگشتی خنک کننده زمان۵/۲ ساعت ۳۷
سیستم by pass گاز برگشتی کمپرسور ۳۹
کنترل و اداره کمپرسور اکسپندر ۴۲
کنترل آنتی سرج کمپرسوراکسپندر ۴۴
ارسال و تزریق گاز به واحد تزریق تا چاهها ۴۹
۳۱۷-D (مخزن سیفونی مایع سرد فشار پایین) ۵۷
سیستم کنترول سطح مایع در ۳۰۱-T و سیستم R.V.P 12 59
عملیات Recovery C2 62
عملیات تفکیک برجهای A,B302-T در مرحله Recovery C2 64
کوره ۳۰۳-H 66
علائم خاموش شدن کوره ۳۰۳۵-H 69
سیستمهای ویژه Shut down و تخلیه فشار (ESD) 74
کمپرسورفشار بالا HP 76
تاثیرات عمل ESD در خارج از واحد ۷۹
سیستم از کاراندازنده اضطراری و تخلیه اضطراری کارخانه ۸۱
فهرست شرح واحد یوتیلیتی ۸۳
سیستم آب کارخانه ۸۳
شرح مختصر تصفیه خانه آب (ME-714) 86
مصاحبه با کارکنان پالایشگاه و مشکلات پالایشگاه ۸۷
پیشنهادات ۸۹
منابع ۹۱
ضمائم ۹۲
مقدمه:
کارخانه گاز مایع ۹۰۰ ، واقع در ساحل رودخانه خیر آباد در پازنان برای فرآورش چهل میلیون متر مکعب استاندارد (۱۵۰۰ میلیون متر مکعب در روز ) گاز کلاهک پازنان، با فشار ۱۷۲بار (۲۵۰۰ پوند) برای تولید گاز سبک به منظور تزریق به مخازن نفتی گچساران و محصولات جنبی گاز مایع و نفتای سبک و سنگین بوسیله شرکت فلور انتخاب شد و نوع فلز به کار رفته در کارخانه و مقاوم نبودن آن در مقابل کلر موجود در گاز بعد از آنکه کارخانه آماده بهره برداری شد . به دلیل وجود یون کلر ، عملا در عملیات قرار نگرفت و کارخانه به حالت تعطیل در آمد .
بعد از جنگ تحمیلی و محدودیتهای موجود در کشور از جهت تولید فرآورده های میان تقطیر به نظر رسید . شاید بتوان از مایعات گازی حاصل از جدا کننده های پازنان که مستقیم به واحد بهره برداری فرستاده می شوند در کارخانه گاز مایع ۹۰۰ نفتای سنگین تولید نموده که قابل جذب در نفت گاز می باشد .
در این زمان اداره کل گاز و گاز مایع مناطق نفت خیز دایره پروژه های عمده مامور بررسی طرح گردید و پس از مدل سازی به کامپیوتر و کار شبانه روزی و هماهنگی با اداره برنامه ریزی تلفیقی وزارت نفت قرار شد نفتای سنگین، با نقطه اشتعال (۷۰-۸۰) درجه فارنهایت ساخته شود و در نفت و گاز وارداتی جذب گردد. پس از آن که طرح جدید در تاریخ ۲۳/۱۲/۱۳۶۰ مرحله نهایی طراحی خود را به پایان رسانید کارهای ساختمانی طرح به کمک اداره مهندسی ساختمان مناطق نفت خیز آغاز گردید و در دی ماه سال ۱۳۶۱ به پایان رسید . مراحل راه اندازی کارخانه توسط ادارات کل گاز و مایع تعمیرات –بازرسی فنی و خدمات –خوردگی فلزات و به طور کامل تمام ادارات کل مناطق نفت خیز از اوایل دی ماه سال ۱۳۶۱ شروع شد و در اوایل بهمن ماه سال ۱۳۶۱ ، کارخانه عملا در عملیات قرار گرفت. در طول راه اندازی به علت منطقه جنگی بودن، ماهشهر و عدم ورود فراورده از این بندر، اداره کل گاز و گاز مایع تصمیم گرفت تغییراتی در سیستم تولید نفتای سنگین بدهد تا بتوان به جای نقطه اشتغال (۷۰-۸۰) محصولی با نقطه اشتغال ۱۱۰ که در واقع نفت سفید است ، تهیه نماید .
خوشبختانه این عمل، با موفقیت همراه شد و علاوه بر آن که محصول با نقطه اشتعال تهیه شد مشخص گردید که می توان محصولاتی با نقطه اشتال ۱۳۰ (نفت وگاز )هم تهیه نمود و پس از این موفقیت ضمن هماهنگی مناطق نفت خیز و ادارات پخش آرم جهت بار گیری تانکرها نصب گردید و عملا بارگیری از این منطقه شروع شد .
طرح اولیه کارخانه برای تولید نفتای سبک آر وی پی ۱۲ و یا گاز مایع و نفتای سنگین بوده که در هر صورت کوره قسمت، مایع کارخانه که بالای آن تا ۶۴۰ درجه سانتی گراد گرم میشود و مایع داخل لوله ها تا به ۳۰۰ درجه سانتی گراد می رسد که محصولی بود قابل انفجار و اگر خدای ناکرده یکی از لوله های داخل کوره سوراخ می شده انفجار کوره به سایر قسمتهای کارخانه لطمه وارد می نمود . اکنون که با طراحی جدید، لوله داخل کوره سوراخ گردد، در آن صورت یک آتش سوزی معمولی به وجود می آید و دیگر انفجار صورت نخواهد گرفت ، ثانیا نفتای سبک و سنگین که در طراحی اولیه در نظر گرفته شده بود در نفت صادراتی وارد می شد و مسئله وابستگی مملکت جمهوری اسلامی ایران را از نظر ورود نفت سفید و نفت گاز حل نمی کرد